Iedereen heeft het in een film gezien: een personage moet een levensveranderende beslissing nemen, en de voice-over van een verteller bespreekt de mogelijke uitkomsten terwijl de persoon denkt. Soms stelt het personage zich zelfs een debat voor – figuren van hun verbeelding die voor- en nadelen afwegen.
Misschien ervaar je iets soortgelijks in het echte leven. Het kan gebeuren terwijl u door de supermarkt loopt en probeert te onthouden waar u voor ging, of het kan gebeuren vóór een uitdagend gesprek met een klant. Het gesprek dat u gaat houden, herhaalt zich herhaaldelijk in uw hoofd terwijl u repeteert wat u wilt zeggen.
Als je je hoofd hebt horen 'spreken', heb je een interne monoloog. En als je dit fenomeen alleen maar in films hebt gezien, heb je misschien geen innerlijke stem. Sommige mensen ervaren deze sensatie, maar veel anderen niet.
Als u interne dialogen voert, zult u merken dat deze u helpen bij het nemen van beslissingen, het onthouden van informatie en het verwerken van emoties. Maar als monologen negatief worden, kunnen ze schadelijk zijn voor je zelfrespect.
Ontdek hoe uw hoofdstem werkt, wanneer deze nuttig is en wanneer u het volume lager moet zetten.
Wat is een interne monoloog?
Op de podcast van de American Psychology Association, Speaking of Psychology, beschrijft Dr. Ethan Kross innerlijke monologen als ‘stille verbale verwerking’. Mensen die interne monologen ervaren, reproduceren een stem in hun hoofd zonder hun lippen te bewegen of geluid te maken. Ze horen de stem, en voor sommigen krijgt deze een bepaald timbre of een bepaalde toon – of meerdere.
Kross zegt verder dat een innerlijke monoloog een manier is om ‘verbale redeneervaardigheden te gebruiken om met informatie te spelen’. Dit ‘spel’ kan herkauwen, een gesprek oefenen of memoriseren inhouden. Deze innerlijke toespraken helpen mensen hun gedachten uit elkaar te halen en zich potentiële situaties voor te stellen, zodat ze kritisch kunnen nadenken, problemen kunnen oplossen of elementen van een situatie kunnen evalueren.
Hoe werkt een interne monoloog?
Als je geen innerlijke monologen ervaart of nieuwsgierig bent om meer over je eigen monologen te leren, kan het begrijpen van de drie componenten van dit soort 'stille' stem je helpen. Dit is meer dan alleen je gedachten in je hoofd; het is wanneer je een soort discussie met jezelf kunt voeren. Onderzoekers noemen ze condensatie, dialogaliteit en intentionaliteit. Hier is meer over elk:
condensatie
Condensatie verwijst naar hoe beknopt of breedsprakig een innerlijke stem is. Sommige mensen hebben lange monologen die complete, samenhangende zinnen aan elkaar rijgen, zoals 'Vandaag moet ik de stomerij ophalen, boodschappen doen en een afspraak maken voor een hondentrimsalon. Dan moet ik naar de sportschool.” Anderen horen meer uiteenlopende woorden of zinsneden, zoals 'herinner je je de stomerij', 'bruidegomhond' of 'vanavond naar de sportschool?'
Dialogaliteit
Dialogaliteit is het vermogen om een stil gesprek te voeren. Dit idee druist in tegen wat een monoloog is – aangezien ‘mono’ een eenzijdige toespraak impliceert. Maar sommige innerlijke stemmen splitsten zich op in meerdere.
Iemand kan zich bijvoorbeeld een aankomend sollicitatiegesprek voorstellen, en zijn hoofdstemmen spelen een innerlijke dialoog tussen hem en de recruiter. Bij anderen splitsen de hoofdstemmen zich tijdens het redeneren in meerdere. Deze ‘persoonlijkheden’ wisselen ideeën met elkaar uit. Een vrouw die deelnam aan een Guardian-artikel over innerlijke monologen beschreef haar hoofdstemmen als een koppel dat besprak welke beslissingen ze moest nemen.
Intentionaliteit
Soms betrappen mensen zichzelf erop dat ze een gesprek voeren of een monoloog in hun hoofd houden. Andere keren beginnen ze opzettelijk intern te praten. Iemand kan tijdens een wandeling werkeloos over een creatief idee 'praten' met zijn hoofdstem, of hij kan actief oefenen hoe hij een interviewvraag zal beantwoorden.
Waarom heeft niet iedereen een interne monoloog?
Slechts ongeveer 30-50% van de mensen hoort een verteller in hun hoofd. Maar onderzoekers speculeren nog steeds over waarom tot 70% van de mensen geen innerlijke stem heeft, ondanks dat deze sensatie voor anderen zeer aanwezig is.
Vroege studies suggereerden dat kinderen innerlijke stemmen ontwikkelen bij het gebruik van verbale spraak in sociale interacties. Nadat ze hebben geleerd met anderen om te gaan, richten ze de gesprekken op zichzelf en gebruiken ze een hoorbare stem om tegen zichzelf te praten. Na verloop van tijd internaliseert het kind de spraak. En hoewel deze theorie vandaag de dag nog steeds overeind blijft, blijven onderzoekers proberen te begrijpen waarom sommige volwassenen opgroeien zonder een innerlijke stem.
Hoe denken mensen zonder interne monologen?
Een belangrijke overweging om te begrijpen hoe interne monologen werken, is het uitbreiden van het idee van wat een ‘stem’ zou kunnen betekenen. Voor sommige mensen kan hun ‘stem’ visueel zijn. Dat wil zeggen dat sommige mensen misschien geen woorden in hun hoofd horen, maar in plaats daarvan beelden zien die hen helpen toekomstige gebeurtenissen te projecteren, te onthouden of te verwerken. Terwijl uw hoofdstem misschien een boodschappenlijstje opzegt, kunnen anderen zich dat van hen voorstellen.
Maar zelfs niet alle mensen visualiseren het. Sommigen ervaren afantasie, waarbij ze geen enkele visuele verbeelding kunnen oproepen. Mensen met deze zeldzame aandoening visualiseren de toekomst niet, en ze kunnen het verleden ook niet afspelen. In plaats daarvan herinneren ze zich een lijst met dingen die zijn gebeurd.
Of mensen nu stemmen of visualisaties ervaren, iedereen denkt en voelt. Mensen oefenen zintuiglijk bewustzijn uit en nemen beelden, geluiden en andere fysieke sensaties in zich op. En ze hebben emoties en kunnen vaak herkennen wat ze ervaren, zoals verdriet of opwinding.
Voor- en nadelen van interne monologen
Als je interne monologen hebt, is de kans groot dat je ze niet kunt uitschakelen. Misschien kun je de stem laten horen als je een aankomend gesprek wilt repeteren, maar anders kan je innerlijke monoloog onbewust op de achtergrond blijven draaien.
Er zitten talloze voordelen aan dat voortdurende gesprek met jezelf – zolang het gesprek maar opbeurend is en gericht is op het voor ogen hebben van een positieve toekomst, gezonde interacties en oplossingen voor problemen. Maar je hoofdstem kan negatief worden, waardoor het ongemakkelijk wordt om ernaar te luisteren. Hier leest u meer over de voor- en nadelen van interne monologen.
Pluspunten
Je hoofdstem kan een van de essentiële verwerkingsinstrumenten van je geest zijn, waardoor je kunt werken aan een vervullender bestaan. Als dit het geval is, moedigt je innerlijke monoloog aan:
1. Plannen
Je hebt een drukke dag: back-to-back meetings in de ochtend, een belangrijke presentatie in de middag en een schrijfworkshop na het werk.
Terwijl u nadenkt over uw takenlijst, klinkt uw hoofdstem, die een takenlijst vertelt en tips als: “Vergeet niet een kopie van de presentatiesamenvatting voor die stakeholder af te drukken.” Je geest kan je zelfs geruststellen dat alles goed zal gaan, door te zeggen: “Je hebt dit” of “Het is mogelijk om al je werk af te maken.” Deze verhalen helpen je om georganiseerd te worden, potentiële tekortkomingen in je plan te ontdekken en te geloven dat je alles voor elkaar krijgt.
2. Emotionele regulatie
Emotieregulatie is het vermogen om je gevoelens onder controle te houden. Wanneer u emotionele regulatie beoefent, heeft u gezondere interacties en gedraagt u zich op een manier die uw waarden weerspiegelt. En als u de controle verliest, kunnen uw vooruitzichten schadelijk en somber worden. Je loopt het risico uit te halen of voortdurend het gevoel te hebben dat de dingen niet gaan zoals je wilt.
Je hoofdstem kan je helpen bij het emotioneel reguleren en voorkomen van ongewenste reacties door je gevoelens te benoemen en te accepteren. Je innerlijke monoloog kan bijvoorbeeld zeggen: 'Die ontmoeting gaf me stress. Ik voelde me niet gerespecteerd', en vervolgens: 'Waarom maak je niet een wandeling naar recenter?'
3. Probleemoplossing
Stel dat een ontwikkelingsproject uit de koers loopt vanwege een fout in een feature. Als projectmanager moet u taken opnieuw prioriteren, de planning verschuiven en teamopdrachten wijzigen.
Je innerlijke monoloog kan je door deze wijzigingen heen leiden. Terwijl je de kalender bekijkt, zegt je hoofd misschien: 'Nee, ik kan die taak niet vóór deze plaatsen, omdat ze onderling afhankelijk zijn', of: 'Ik kan deze taak aan Jane geven. Ze zal er echt in uitblinken.” Het kan zelfs zijn dat de monoloog zich in een dialoog splitst. Terwijl u met één stem oplossingen voorstelt, komt een andere stem binnen om potentiële problemen te presenteren en met nieuwe opties te reageren.
4. Motivatie
Je hebt het gehoord tijdens een slopende wielerles of voordat je lastig nieuws aan een cliënt bracht: de hoofdstem die je aanmoedigt, degene die zegt: 'Je kunt dit.'
Intrinsieke motivatie is een vorm van ondersteuning van binnenuit die je naar een doel duwt waar je een goed gevoel bij hebt als je het bereikt. Je innerlijke stem kan je bevestigen en voor die boost zorgen. Tijdens je fietsles herinnert je interne monoloog je eraan dat je eerder soortgelijke sessies hebt voltooid, en dat de endorfinestoot die je daarna voelt altijd de moeite waard is. Voordat u door een lastig klantgesprek gaat, verzekert uw hoofdstem u ervan dat het uitleggen van de situatie de beste handelwijze is.
5. Positieve bekrachtiging
Je hoofdstem drukt motivatie uit door te zeggen: ‘Je kunt dit’, en het levert positieve bekrachtiging door te zeggen: ‘Je hebt het gedaan.’
Positieve bekrachtiging houdt in dat je jezelf beloont voor prestaties. Naarmate je je successen herkent, wordt de praktijk een gewoonte en wordt een beloningscyclus vervuld. Je weet dat goed presteren een extraatje oplevert, dus dwing je jezelf om een doel te bereiken. Stem af op uw hoofdstem wanneer deze u complimenteert en leun op die positieve zelfpraat. Als u hoort dat u capabel, krachtig en intelligent bent, zelfs vanuit uw eigen gedachten, kan dit uw zelfvertrouwen vergroten en u aanmoedigen om door te gaan met het goede werk.
Nadelen
Je kopstem kan soms tegen je werken en ideeën bevorderen die je doen twijfelen aan je waarde en zelfvertrouwen. Als de negatieve interne monoloogkenmerken in de volgende lijst jouw innerlijke stem beschrijven, doe dan een stap terug van de boodschap ervan. De stem is er momenteel niet om te helpen. Het kan ook een verstandig moment zijn om de professionele hulp in te roepen van een coach of therapeut die u kan laten zien hoe u uw gedachten kunt herkaderen.
6. Zelfkritiek
Je maakt een fout op het werk, en je hoofdstem laat het niet los. Het enige wat je hoort is: 'Ik kan niet geloven dat ik een fout heb gemaakt. Ik heb iedereen teleurgesteld.” Dit is een zeer bekrompen en nutteloze kijk op de situatie.
Zelfkritiek is normaal, maar het in twijfel trekken van de geldigheid ervan is essentieel, omdat kritische innerlijke stemmen valse verhalen over je eigenwaarde kunnen genereren. En op de lange termijn leiden ze tot een lager zelfbeeld en een verward zelfgevoel. Ze kunnen ook uw relaties onder druk zetten, omdat degenen die om u geven weigeren deze pessimistische visie te steunen. Bovendien leiden deze gedachten je af van vooruitgang en het zien van je positieve eigenschappen.
In plaats van te leunen op negatieve zelfpraat, geef de fout toe, zorg voor duidelijkheid en ga verder met het tot zwijgen brengen van die innerlijke criticus. Verander je innerlijke verhaal in iets als: 'Het was niet ideaal dat ik vóór de bijeenkomst vergat een belangrijk document te delen. Maar ik heb kleine fouten gemaakt omdat ik uitgeput ben. Dit weekend concentreer ik me op rust en zelfzorg.”
7. Negatieve vooruitzichten
Wees op uw hoede voor een innerlijke stem die een jij-tegen-de-wereld-mentaliteit promoot of voortdurend klaagt. Een voorbeeld van een negatieve monoloog zou er als volgt uit kunnen zien: 'Mijn baas kan me niet uitstaan. Hij weerhoudt mij er altijd van om verantwoordelijkheden op mij te nemen', of: 'Ik veracht waar ik woon. Het weer is verschrikkelijk, en ik ontmoet nooit nieuwe mensen die ik leuk vind.”
Het is niet jouw schuld als je deze automatische negatieve gedachten hebt. Je reageert emotioneel op een trigger, zoals een ontmoedigende interactie met je baas of een frustrerend moeilijk woon-werkverkeer in de kou. Maar je kunt proberen het volume van die gedachten te verminderen en je kijk te verbeteren door je te concentreren op oplossingen of door de situatie opnieuw te formuleren.
Ga de negatieve stem te lijf met zinnen die voor nuance zorgen en de positieve kant erkennen. Probeer: 'Ik denk dat mijn baas alleen maar op mijn welzijn let. Hij geeft me niet meer werk omdat ik al te veel op mijn bord heb”, of “Ik ben niet voor niets naar New York verhuisd. Het culturele aanbod is ongeëvenaard en in het voorjaar zal het weer verbeteren.”
Haal het beste uit uw interne monoloog
Als je tot de 30-50% van de bevolking behoort die een interne monoloog ervaart, gebruik deze dan als hulpmiddel. Luister naar wat het te zeggen heeft, maar leer wanneer u moet in- en uitschakelen, afhankelijk van de boodschap. Als je innerlijke monoloog je helpt plannen te maken, prestaties te waarderen en door emoties te navigeren, bevordert dit de mentale fitheid.
Maar als je innerlijke stem je naar beneden haalt of je doet twijfelen aan je waarde en je moeite hebt met het herformuleren van negatieve gedachten, overweeg dan om met een professional in de geestelijke gezondheidszorg te praten. Een therapeut kan u begeleiden bij het uitpakken van trauma's, het begrijpen van uw triggers en het bepalen waarom uw geest een pessimistisch verhaal opdringt. Deze professional kan je ook coping-instrumenten geven om je innerlijke ervaring te verbeteren en van die stem je grootste cheerleader te maken.
