Een modelleerling
Tijdens haar studies scoorde Léa Toulet alle mogelijke punten. Na een cum laude behaald havo-diploma volgde ze het traject van de voorbereidende klas en de business school met als specialisatie marketing. “Het was een duidelijk pad, vrij klassiek, omdat ik mezelf nooit te veel vragen heb gesteld”, analyseert ze vandaag. Om haar cv te vervolmaken stapte ze over naar de groep Atlantic, gespecialiseerd in thermisch comfort, waar ze anderhalf jaar bleef als assistent productmanager.
Het universum van creaties
Na een korte periode van werkloosheid besloot ze zich te richten op communicatie: “Ik wilde met creatieve mensen werken, verschillende projecten en klanten hebben”. Ze trad toe tot het Extrem-bureau, gespecialiseerd in verpakkingsontwerp, als assistent-projectmanager tot ze senior projectmanager werd. Vijf jaar lang leerde ze tonnen. “Werken aan een presentatie, een verkenning doen, communiceren, klanten overtuigen, inspiratie putten uit trends, andere grafische charters opnieuw uitvinden… vervolgt ze. Ik hou van artistiek leiders en zie hun creatieve reis vanaf een korte opdracht. Geen dag was hetzelfde, ik had klanten in food, DIY, babyproducten en spirits”. Heel trots vertelt ze haar dierbaren met passie over de uitdagingen die bepaalde Monoprix-verpakkingen met zich meebrengen als ze ze in de schappen ziet liggen.
Maar de communicatiesector staat bekend als even stoer als interessant. Met de verlengde uren is er extra stress en noodsituaties om te beheren. En Léa om in detail te treden: “Ik zou tussen de 10 en 12 uur per dag kunnen werken. Ik was geïnvesteerd maar moe. Ik begon mijn werkomgeving te willen veranderen”.
De ecologische transitie
Tijdens de jaren die ze in Extrem doorbracht, begon Léa Toulet zich wat serieuzer te interesseren voor ecologie. Beginnend met het sorteren van haar afval, geeft ze de voorkeur aan bulkwinkelen en AMAP (Noot van de redactie: Vereniging voor het onderhoud van de boerenlandbouw), vervaardigt haar schoonmaakproducten, vermindert haar consumptie van vlees en alles wat uit zee komt en kiest ervoor om niet meer te vliegen. “Elke keer vraag ik me af wat ik kan doen om mijn impact te verminderen.” En dan komt de Covid voorbij en zet aan tot nadenken.
Ik voelde echt de cognitieve dissonantie. Ik vond mijn werk leuk, maar het paste niet meer bij mijn waarden omdat ik me realiseerde dat ik afval hielp produceren… Waarom deed ik dit werk? Wat heeft het opgeleverd? Mijn zus is ziekenhuisapotheker, het was essentieel, maar ik?
Zinloosheid en vermoeidheid stapelen zich dan op.
Een tijd om tot rust te komen
Om erachter te komen wat ze wil, wendt Léa zich tot de beoordeling van vaardigheden. “Ik moest tot rust komen omdat ik voelde dat ik van medium moest veranderen”. Na 6 maanden, het is bijna duidelijk, wordt het een beroep dat verband houdt met het milieu, met duurzame ontwikkeling.
Het was mijn coach die me suggereerde dat ecologie een belangrijke waarde voor me was, ik had het me eigenlijk niet bewust gemaakt
Ze weet dat het zonder ervaring of diploma ingewikkeld kan zijn om in deze sector te werken en overtuigt zichzelf al snel om een diploma te halen.
Ik had een werk-studieprogramma nodig om mijn brood te blijven verdienen en online cursussen om in mijn eigen tempo vooruitgang te boeken.
Zijn keuze valt op de tweede promotie van de master 2 van de Groene managementschool, “voor zijn onderwijs dat het mogelijk maakt om een algemene visie te hebben”. Aan de salariskant halveert ze het met iets meer dan een minimumloon als plaatsvervanger en een kleine verlenging van Pôle Emploi. “Maar ik had mijn berekeningen gedaan, alles begroot, zonder mezelf ook in gevaar te brengen”. Ze begint in april 2021 en vervoegt Ecotree als klantrelatiebeheerder voor particulieren, een bosbeheerbedrijf gespecialiseerd in het herstel van bosecosystemen, waarmee hij de Master van ongeveer 8000 euro financiert.
Een steen in het gebouw
Vandaag weet Léa waarom ze ’s ochtends opstaat:
Ook al is het een bedrijf, we weten waarom we omzet moeten maken. Ik heb mijn handen niet in de grond maar sta dagelijks in contact met onze bosbeheerders. Bovenal heb ik de indruk mijn steen naar het gebouw te brengen en iets te doen voor de Franse biodiversiteit
Aan de missiekant doet Léa Toulet iets minder operationeel werk dan toen ze begon. Als ze ondersteuning essentieel vindt, kon ze tijd vrijmaken om een ander project uit te werken, “een kwalitatief en kwantitatief onderzoek om na te denken over het BtoC-aanbod”. Haar afwisseling eindigt in augustus 2023, maar op dit moment is ze in gesprek om bij Ecotree te blijven, in dezelfde functie met aanvullende opdrachten, “in het bijzonder met de innovatieafdeling”.
