Beschrijving van de situatie
Schuchter, je handen gebald van plankenkoorts, stap je het kantoor van je N+1 binnen.
– Pascal, ik wilde je vertellen… Hier… ik ben zwanger.
– Ah… Bravo… Dat is geweldig. Maar vertel me… Ga je het houden?
Je droomde. Het is niet mogelijk.
En toch ja. Pascal, je gladde baas, onlangs zelfverklaarde heer van de open ruimte, zei die woorden net. Hij barst in lachen uit. Voegt dan toe: “Ik maak natuurlijk een grapje! “, precisie die je sprakeloos maakt, zoveel dat je moeite hebt om vast te stellen, zelfs door erover na te denken, of het zijn portret regelt of verergert.
Je verlaat zijn kantoor. En concludeer dat met dergelijke exemplaren in uw bedrijf uw zwangerschapsverlof mogelijk een valkuil kan worden.
En je hebt gelijk.
De sleutels om te ontsnappen
Kalm. Berekening. Pascal is je baas, en niemand, jij niet, zijn ongelukkige vrouw niet, zelfs zijn moeder niet, kan iets voor zijn opleiding doen. Je zult slimmer moeten zijn dan hij. Het zal niet moeilijk zijn…
Eerste project: seksistische grappen. Om ze los te maken, is een goede strategie om een neutrale sfeer te behouden en het ongemak een beetje te laten duren, totdat de auteur erin wordt overspoeld. “Hou het…Hou het…Wacht…ik probeer het uit te zoeken…Deze grap heeft echt potentieel, ik voel het…Kun je het herhalen…?” Of om te lachen met onthechting, wat echte kalmte vereist, dat geef ik toe, maar wat altijd beter is dan blozen of verontwaardigde kreten, die je positie als slachtoffer kristalliseren en uiteindelijk je macho van de tegenstander vleien.
Tweede onderwerp: schuldgevoel. Probeer het in de kast te leggen. Vier maanden weggaan is geen misdaad. Je zult ze gemakkelijk vangen. Verschillende studies hebben aangetoond dat de productiviteit van vrouwen hoger is dan die van mannen (enigszins, ik specificeer; maar toch hoger). Sta desnoods stil bij wat een overheid in vijf jaar bereikt. Het verlicht.
Dan je interim. Bereid het alsjeblieft niet te goed voor. Je afwezigheid moet gezien worden. Voelt. Als je je transitie perfect beheert, wat geloof je dan? Dat je wordt onderscheiden omdat je je transitie naar perfectie hebt geleid? Maar nee. We zullen natuurlijk zeggen dat de wereld heel goed gaat zonder jou. Dus laat gaten. Bereid turbulentie voor. Dat los je op afstand op, in een paar telefoontjes, als een redder van de mensheid.
Dat brengt me bij de laatste tip: blijf in contact. Vermijd tijdens je zwangerschapsverlof zoveel mogelijk de verleiding van een black-out. Ik weet dat je brandt om ze te vergeten. Maar ze weten ook hoe het moet. Onthoud dat herinneringen op kantoor (bijna) net zo snel vervagen als in de politiek (JF Copé rekent hier veel op). Dus, om aangename verrassingen te voorkomen (verdwijnen van uw post, enz.), moet u wat nieuws ontvangen. Stuur ze signalen van bestaan, en niet alleen deze aankondiging met kleine strikjes die, weet je zeker, zal reduceren tot een afbeelding van een vanillelaagje. Je bent een beetje meer dan dat…
En jij? Hoe heb je de “valkuilen” van zwangerschapsverlof vermeden? Getuig op de Facebook-pagina van Benjamin Fabre
