Ook al stagneert het cijfer de laatste jaren, Frankrijk telt maar liefst 3,5 miljoen werknemers-aandeelhouders (AS). Maar let op: achter deze “status” gaan twee heel verschillende benaderingen schuil. Uw persoonlijke fondsen beleggen om aandeelhouder van uw bedrijf te worden, heeft niets te maken met het plaatsen van uw participatie- en/of winstdelingsbonussen die door het bedrijf worden betaald in een FCPE (company mutual fund). De mate van het nemen van risico’s bepaalt de relatie met werk.
Lees ook >> Medewerker aandeelhouder van zijn box, waar zijn we in Frankrijk
“Een eigenbelang arbeidsovereenkomst”
Nicolas Sarraquigne, commercieel directeur bij Legisway, heeft ervoor gekozen om zijn persoonlijke middelen te investeren. Hij sloot zelfs een consumptief krediet af om huistitels te verwerven. “Ik heb nu een drievoudige hoed: aandeelhouder, partner en werknemer. Ik werk anders. Voordat ik werd betaald voor een missie. Nu draag ik daarnaast bij aan de ontwikkeling van het bedrijf. Ik vraag me constant af wat goed is voor de ontwikkeling van het bedrijf. Dit geeft meer betekenis aan mijn eigen handelen. Ik ben een ondernemer zonder de baas te zijn. Laten we zeggen dat ik een geïnteresseerde arbeidsovereenkomst heb’, vat deze veertiger, werknemer-aandeelhouder sinds 2017.
“Niet meer geïnvesteerd”
Pierre*, onderdeel van een bouwgigant, zit in het tweede scenario. “Als de gelegenheid zich voordoet, plaats ik mijn winstdeling en mijn deelname in een werknemersparticipatieplan. Alleen al bij het opwaarderen is het rendement uitstekend. Maar van dag tot dag voel ik me niet meer vertrouwd met een bepaalde missie of beter erkend in mijn rol. De groep breidt zich uit. Werknemers-aandeelhouders of niet, we zijn nummers die ver verwijderd zijn van strategische beslissingen. Performers kortom’, merkt hij op.
“Meer eisen aan jezelf en andere medewerkers”
Voormalig stagiair, en werknemer van Tilkee sinds september 2015, Lyderic Miotti, investeerde 30.000 euro (vanaf juni 2016) op zijn persoonlijke fondsen om een aandeel in het kapitaal van het bedrijf te verwerven. “Ik deed het omdat ik in het project en in het bedrijfsleven geloof, maar ook omdat ik hoop ooit mijn eigen start-up op te zetten. Als werknemer-aandeelhouder ontdek ik uit de eerste hand hoe een bedrijf werkt. Bijvoorbeeld fondsenwervingsmechanismen, buy-outs, enz. », illustreert deze business developer. Deze jonge werknemer-aandeelhouder (27 jaar), minderheid, verklaart zich dagelijks “veeleisender voor zichzelf en voor anderen”.
Productievere medewerkers
Alles bij elkaar genomen, werpen deze verhoogde eisen en hernieuwde motivatie voor sommige “AS” hun vruchten af voor de werkgever. Volgens de Euronext FAS IAS**-index hebben de bedrijven in deze index, die zich inzetten voor werknemersaandelen, een beursprestatie die veel beter is dan die van de andere. Wanneer werknemersaandeelhouderschap rijmt met productiviteitswinst.
Een macht die helemaal beperkt is
Gevraagd naar hun echte bevoegdheden binnen hun bedrijf, zijn onze werknemers-aandeelhoudersgetuigen plotseling minder spraakzaam. Nog steeds in de minderheid, sommigen nemen (vooral in het MKB) deel aan voorlichtingsbijeenkomsten en algemene vergaderingen, maar hebben vaak alleen een advies en een minderheidsrecht. Maar hoe dan ook, de nabijheid van macht lijkt voor hen voldoende te zijn. “Het ontdekken achter de schermen is voor mij geen stressfactor. Integendeel. Hoe meer dingen en moeilijkheden mij worden uitgelegd, hoe beter af ik ben. Daar sta ik aan de bron van de informatie, dat is geruststellend”, stelt Nicolas Sarraquigne. Via een FCPE worden aandeelhoudersrechten in het algemeen uitgeoefend door de raad van commissarissen, voor alle werknemers-aandeelhouders. “Het is dus moeilijk om meer betrokken te raken bij het bestuur van de samenleving als je je rechten niet rechtstreeks uitoefent”, klaagt Pierre.
“In 2017 hebben dividenden mijn jaarlijkse vergoeding met 12% verhoogd. »
Verhoogde loyaliteit
Volgens de studie van de beheermaatschappij Eres (september 2017) is de omzet bij bedrijven met een zeer sterke cultuur (7%) beperkter dan bij andere (11%). “Persoonlijk moedigt het zijn van een werknemer-aandeelhouder mij aan om mezelf in het bedrijf te projecteren en er een heel eind mee te willen gaan”, onderstreept Nicolas Sarraquigne. Een goed financieel rendement draagt uiteraard bij aan dit behoud van talent. “In 2017 hebben dividenden mijn jaarlijkse vergoeding met 12% verhoogd. Binnen 3 tot 5 jaar hoop ik de waarde van mijn effecten te verdrievoudigen”, voegt hij eraan toe.
Zou er een “gouden handboeien”-effect zijn om eindelijk een werknemersaandeelhouder te zijn? Het hangt allemaal af van de exitvoorwaarden die door het bedrijf worden verstrekt. “Elke keer dat ik van bedrijf veranderde, bewaarde ik de titels om ze later, op een beter moment, te verkopen. Wanneer de aandelenkoers mij het hoogst leek te zijn of wanneer ik contant geld nodig had’, vat Pierre, een bouwmanager, samen. Als hij Legisway verlaat, zal Nicolas Sarraquigne zijn aandelen moeten verkopen aan andere werknemers-aandeelhouders of aan het management. “Maar vanaf het begin ken ik de parameters waarmee rekening wordt gehouden bij de berekening van de inkoop van eigen aandelen. Dus ik weet wat ik kan verwachten”, besluit hij.
* De voornaam is gewijzigd
** De Euronext FAS IAS-index bestaat uit ongeveer dertig CAC All Tradeable-bedrijven, waarin meer dan 3% van het kapitaal in handen is van werknemers en met ten minste 25% werknemers-aandeelhouders.
