Michael López-Alegría (Madrid, 30 mei 1958), eerste Spaanse astronaut die in 1995 voor het eerst naar de ruimte reisde, keerde slechts een paar maanden geleden terug van zijn laatste missie 'Ax-3', met de hulp van Axiom Space, een particulier Amerikaans bedrijf waarin hij de functie van Chief Astronaut bekleedt. Op 400 kilometer van de aarde kwamen ze, begeleid door een Europese bemanning, aan bij het International Space Station (ISS), waar ze veertien dagen lang wetenschappelijk onderzoek deden.
“We staan om zes uur ‘s ochtends op en gaan om half elf of elf naar bed”, zegt López-Alegría tijdens een persoonlijk interview met NieuwsWerk. De astronaut legt uit hoe het is om te werken tijdens een expeditie in de ruimte en welke impact dat heeft, het gebrek aan zwaartekracht voor je gezondheid, de tijd die het kost om te wennen aan het echte leven als je terugkeert naar de aarde of de sleutels om bij NASA binnen te komen.
NT: Aan welke eisen moet iemand voldoen om astronaut te worden?
ml: De persoon die astronaut wil worden moet een nogal technische achtergrond hebben, maar ik denk dat de belangrijkste kwaliteit dat is weet hoe je als team moet werkenkan goed met mensen overweg en heeft een zekere sympathie.
In mijn tijd leek de indiensttreding bij NASA sterk op wat er vandaag de dag bij de European Space Agency (ESA) gebeurt: een selectie die een jaar duurt, veel medische tests, interviews, psychologische tests en uiteindelijk je moet heel veel geluk hebben. Daarnaast hebben we de mogelijkheid om gesponsord te worden door uw bedrijf, onderzoeksinstelling of uzelf, als u over de middelen beschikt.
NT: Welke impact heeft het leven en werken in de ruimte op de fysieke en mentale gezondheid?
ml: De waarheid is dat leven in de ruimte heel gemakkelijk is, omdat er door het gebrek aan zwaartekracht bijna niets wordt uitgeoefend om van de ene plaats naar de andere te gaan. Het floaten is erg prettig. Terugkeren naar de aarde kan echter, afhankelijk van hoe lang je in de ruimte bent, meer kosten. Er wordt gezegd dat het één dag op aarde is voor elke dag in de ruimte, om eraan te wennen honderd bij honderd.
NT: Hoe ziet een werkdag in de ruimte eruit?
ml: Op het Internationale Ruimtestation (ISS) hebben we een werkdag die enigszins lijkt op die hier. We staan om zes uur op en gaan om half elf of elf naar bed. We hebben 's ochtends een uurtje voorbereiding, inclusief ontbijt en hygiëne. Dan hebben we een conferentie met de Aardeteams. Een normale dag, met acht of negen uur werken, een uur lunchen en nog eens twee uur avondeten, ontspan een beetje en herhaal de volgende dag. Dit gebeurt vijf dagen per week. Op zaterdag werken we een halve dag en op zondag hebben we vrij.
Het enige grote verschil is dat er elke dag, ook in het weekend, twee en een half uur aan lichaamsbeweging wordt gedaan om bot- en spierverlies te voorkomen.
NT: Wat denk je tijdens de 9 minuten van het opstijgen van de aarde naar de ruimte?
ml: Je voelt veel opwinding, veel emotie. Het is een wonder. Het is iets dat niet kan worden vergeleken met welke ervaring dan ook die we hier op aarde hebben gehad. Het is een brute acceleratie die negen minuten lang niet stopt en een snelheid haalt van 28.000 kilometer per uur. Dan zweef je in vrede en rust. Het is een behoorlijk belangrijk contrast.
NT: Wat zou u willen benadrukken aan uw werk van de afgelopen jaren?
ml: Ik voel me heel gelukkig dat ik dit heb gedaan een carrière van twintig jaar bij NASA. Deze kans kwam echter en nadat ik privébemande vluchten had gepromoot nadat ik NASA had verlaten, om aan de eerste deel te kunnen nemen, won ik de loterij.
NT: Bovendien heb je een aantal gegevens bij NASA, toch?
ml: Ja, ik heb een dossier over extravehiculaire activiteiten (EVA) of ruimtewandelingen (10) en opgebouwde tijd in het buitenland (67 uur en 40 minuten). Ik weet niet of ik nog een ruimtewandeling zou moeten maken… In dat geval zal het moeilijk zijn, maar niet onmogelijk.
