Meneer Parnenpion vraagt u, foto van hem in pilotenzonnebril, of u zijn vriend wilt zijn. Wat houdt je bezig.
Ten eerste omdat je niet wist dat monsieur Parnenpion zo hip was. Met zijn pilotenbril lijkt hij bijna op Robert Redford in Out of Africa. En het is verontrustend voor een klant die meestal met je praat over de markt voor dierengraan en die je altijd van jouw kant hebt gezien, in een goed gesneden pak.
Dan omdat hij een klant is. En dat je je relatie nooit vanuit deze hoek zou hebben bekeken. Vriendelijk. Maar goed, je gaat toch geen minx spelen? Als meneer Parnenpion, die een zeer respectabel hoofd van de BU is, contact met u wil hebben via de grote broederschap van het web, waarom niet?
Je bevestigt dus stapvoets en wordt noch één noch twee voortgestuwd in de magische wereld van Michel Parnepion. Je ontdekt ineens dat hij fan is van Michel Polnareff, vriend met 234 mensen, dat zijn vrouw Louisa heet en dat hij in augustus een prachtige zonnebrand heeft opgelopen tijdens het vissen op een Grieks eiland met kleurenparadijs. Je hebt het gevoel een smerige verklikker te zijn en verlaat snel zijn profiel met de onaangename indruk door het sleutelgat te hebben bespied.
Maar dit is slechts een begin. De complexiteit van de relatie met Michel (hij is tenslotte je vriend…) is nog maar net begonnen. Je zou al zijn overgegaan van het ontvangen van zijn opmerkingen naar de foto’s van siliconen speelkameraadjes op Amerikaanse motorfietsen. Niet dat je preuts bent, maar goed om te weten dat “een beetje duimen bovendien” zal niet bereid zijn zich te verkleden als het gaat om het bespreken van de volgende functiebeschrijving van de projectmanager voor productontwikkeling.
Maar nogmaals, het is niet het ergste. Je vindt het heerlijk om commentaar te geven op hoe je vriendin Céline eruitzag toen ze wodka misbruikte. Maar je wilt toch niet dat Michel op zijn muur “Marie houdt van de status van Céline” als reactie op de publicatie “Vanmorgen heb ik drie keer overgegeven voor mijn koffie”. Je voelt je geblokkeerd, je durft niets meer te zeggen, Michel ziet alles. Hij zal je voor een losbandigheid houden. En hij wil niet meer met je samenwerken. En u bent verantwoordelijk voor het faillissement van uw bedrijf door een jaarlijks budget van 500.000 euro te verliezen. En je zult nooit meer een baan vinden want we hebben al te vaak gezien dat Marie het leuk vindt!
Maar je moet gewoon een groep maken en Michel erin zetten met beperkte toegang, zegt Yves schouderophalend (ook een vriend). Zelf beheert hij zijn eigen kudde van 500 stuks met evenveel vaardigheid en efficiëntie als een communicatiemanager CAC 40. Maar u, dat ontmoedigt u. Je wilt geen kleine groepen mensen maken en beslissen wie wel of niet het recht heeft om foto’s van jou in zwemkleding te zien en wie toegang heeft tot de existentiële vragen van je zus die door je moeder zijn becommentarieerd.
Maar ontsla hem, anders merkt hij het niet, zegt Yves die je heel ingewikkeld vindt. En daarna ? Als hij het beseft? Hij zal het budget intrekken, me gek maken voor zijn 234 vrienden door op zijn muur te posten “Marie is paranoïde en dwaas” en je wordt ook ontslagen en werkloos voor het leven.
Je gaat dus nooit meer naar je rekening. Behalve om privéberichten te sturen als een Russische spion midden in de Koude Oorlog.
En je beperkt de schade. Behalve dat Michel je gisteren tijdens een briefing een gelukkige verjaardag wenste… Je baas keek je vreemd aan, zich afvragend hoe Michel dat wist en je zag allerlei ongemakken.
Soms is het veiliger op sociale media om jezelf Spiderman te noemen en een foto van een miniatuurpoedel te plaatsen.
* Over Marie La Fragette
Marie La Fragette, 27, werkt bij een rekruteringsadviesbureau. Ze is de auteur van toneelstukken en koppensnellen » die de prijs won voor de roman Femme Actuelle.
