De jager, nobel gehurkt, adviseert zijn prooi, schiet en doodt hem wanneer de visser geen idee heeft wat er aan de lijn zal trekken, zelfs als hij een zeer vettig aas heeft geplaatst.
De koppensneller aan de lijn laat de tonen rinkelen, met bonzend hart, zich afvragend wat er zal bijten. Meestal heeft hij alleen een papiertje met naam, functie en telefoonnummer.
En hij hoopt. Hij hoopt dat de persoon die ophaalt – wiens contactgegevens hij heeft gekregen uit zijn telefoonboek, zijn cliënt, zijn ex-baas of zijn broer – het profiel wordt.
De persoon die opneemt en zegt: “O ja, absoluut, precies, ik ben momenteel kwaliteitsmanager in de lakprocessen voor vlakke oppervlakken bestemd voor huishoudelijke apparaten. Als ik Parfaillis-les-parpins ken? En hoe ! Mijn familie komt daar vandaan. Wat een toeval ! Precies, zei ik vanmorgen tegen mezelf, ik zou graag van baan willen veranderen! »
Ja, dat hoopt hij bij elk telefoontje, terwijl hij in werkelijkheid allerlei heterogene profielen van zijn hengel oppikt, zoals de visser die een schoen of een waaier grijpt in plaats van een zwaardvis. Hij wordt meestal gevonden in de rij met directeuren die twee keer het aangeboden salaris verdienen, die, omdat ze toch beleefd zijn, tot het einde naar hem luisteren om hen een juniorpositie aan te bieden.
Hij sprak met tien methode-ingenieurs die goed moesten lachen toen ze het aanbod ontdekten en de arme visser zijn verschrikkelijke onwetendheid lieten meten over het kwaliteitsbeheer van lakprocessen voor vierkante oppervlakken die bedoeld zijn voor huishoudelijke apparaten.
Maar hij gaat door en hij doorzoekt de telefoonboeken, belt klanten terug, valt zijn contacten lastig om zijn lijn weer op te starten. Hij heeft geen keus, hij heeft zijn spies vis nodig. En hij komt terecht bij de ouders van de kwaliteitsmanager, die hem wantrouwen als seizoenkaartverkoper.
De visser pikt ook regelmatig de vrouw op van de kwaliteitsmanager die hem of zijn minnares aanziet of nog erger heeft besloten de carrière van haar man zelf te gaan beheren. Als het een woensdag is, komt hij de zoon van de kwaliteitsmanager tegen die de boodschap nooit zal overbrengen en die hem trouwens een vlaag van nostalgie bezorgt op woensdagmiddagen uit zijn eigen jeugd.
En het toppunt van afschuw, het overkwam elke visser minstens één keer, hij valt op iemand die hem vertelt dat de kwaliteitsmanager dood is, wat een nogal overweldigend effect heeft.
Dus ja, echt de koppensneller vist in troebel water. Dus waarom headhunten? Misschien was er aan de oorsprong van het beroep een debriefing om een cosmetische naam te vinden, iets dat goed klinkt om ons ’s ochtends te laten opstaan. koppensnellen? Hum, het is goed, ik vind het coco, het is viriel, exotisch, nobel, krijger.
En het is niet verkeerd. Kopvissen, het zou toch minder dromen zijn…
* Over Marie La Fragette
Marie La Fragette, 27, werkt bij een rekruteringsadviesbureau. Ze is de auteur van toneelstukken en koppensnellen die in 2010 de Current Woman Novel Prize won.
