Een jaar geleden zei Encarna Aznar, een medewerker van Bus en de enige vrouw van het personeel die bussen bestuurt op de lijn die Almería en Valencia verbindt, gedemonstreerd onrechtvaardigheden bij zijn ontslag. De reden hiervoor was twee onvoorziene stops op de route die de werknemer maakte; een van acht minuten vanwege slaperigheid, en een andere van zestien minuten vanwege vaginale bloedingen die de oorzaak waren endometriose waaraan hij lijdt, een ziekte waarvan het bedrijf beweert op de hoogte te zijn. “Ik stopte voor de veiligheid van de passagiers, maar ze openden een dossier over mij”, vertelt Encarna NieuwsWerk.
Afgelopen woensdag, na het bereiken van een akkoord, Alsa erkende het onredelijk ontslag van de getroffen persoon en vergoedde haar met 45.000 euro, ondanks het feit dat ze eiste dat ze haar baan zou hervatten of zou verhuizen naar een andere functie binnen het bedrijf.
Nu, op 50-jarige leeftijd, is hij werkloos en is actief op zoek naar werkna ruim 15 jaar als buschauffeur in de transportsector te hebben gewerkt. Vanaf 2021 was dat het geval vast contract in Bacoma-Alsahet bedrijf waarvan hij geen deel meer uitmaakt. Maar volgens wat hij zegt, begon hij problemen te krijgen toen hij bij het bedrijf klaagde over de onregelmatigheden die hij elke maand op zijn loonlijst zag. “Het was intimidatie. Toen ik in Valencia aankwam, stond het meisje van personeelszaken al op mij te wachten om mij het dossier te overhandigen.” Na herhaaldelijke herhalingen kwam het ontslag toen Encarna met verlof was vanwege werkangst.
Omstandigheden waarin de voormalige Alsa-werknemer werkte
Encarna werkte zes dagen en rustte drie dagen nachtdienstenbehalve één van hen die om 8.00 uur vertrok vanuit Almería. Vanwege de nachtschema's moest de getroffen persoon buitenshuis slapen, maar volgens haar verslag waren de omstandigheden waarin we sliepen precair; we sliepen in een 'patera appartement'”. Hij legt uit dat ze deze ruimte deelden met twee andere personeelsleden, die uit Jaén en die uit Malaga, die, hoewel ze niet samenvielen, “niemand tussen de diensten door schoonmaakte, en er waren meer dan twintig mensen.”
Ook zij was niet tevreden over haar loonlijsten en zij was de enige in de ploeg die het claimde. Hij legt uit dat “het niet normaal was dat ze de ene maand 100 euro of soms 200 euro fout zaten”, wat de kritiek van zijn superieuren opriep. “Jij bent de enige die je laken opeist”, onthult ze wat ze haar vertelden.
Discriminatie omdat je een vrouw bent
In een zeer vermannelijkte sectorEncarna is van mening dat het vrouw-zijn haar niet heeft geholpen in haar werk en stelt dat zij zich door haar collega's en superieuren gediscrimineerd heeft gevoeld. Hij rechtvaardigt dit alles met de herhaalde tuchtprocedures die hij kreeg, onder meer wegens het stoppen wegens slaperigheid tijdens een van de nachtelijke tochten; Maar hij verzekert dat “collega’s ook stopten en hen niet straften. Het enige verschil is dat ik een vrouw ben”, klaagt ze.
Zijn oud-collega’s voorspellen een slechte toekomst voor hem: “ze vertellen me dat nu niemand mij gaat aannemen”
Ondanks alles wil Encarna blijven werken als buschauffeur, maar vanwege haar ziekte op lijnen die geen lange afstanden afleggen. Alsa, die verschillende lijnen heeft, heeft de getroffen persoon echter niet op een station langs stedelijke routes geplaatst, waar het voor haar gemakkelijker zou kunnen zijn om te stoppen en zich te wassen. “Ze wilden mij uit de weg ruimen”.
Nadat ze het bedrijf had verlaten om haar zaak een stem te geven, besloot Encarna deze in verschillende media onder de aandacht te brengen met als doel dat er geen vrouwen meer zijn die zich gediscrimineerd voelen op hun werkplek. Dit heeft er echter toe geleid dat haar voormalige collega's haar hebben gewaarschuwd dat hierna geen enkel bedrijf haar meer zal aannemen. “Als ik in de media was verschenen omdat ik de bus had omgevallen omdat ik sliep of omdat ik iemand had vermoord…” merkt ze verontwaardigd op, “en dat schrijven ze toe aan het feit dat ik me zou moeten afmelden op de dagen dat ik mijn periode,” klaagt ze, erop wijzend dat “ik perfect afwezig kan zijn als de dokter me ziekteverlof geeft.”
Encarna hoopt dus, ondanks de kritiek die hij heeft gekregen en nadat hij heeft erkend dat niet al het recht dat in zijn zaak toekwam, is gedaan, binnenkort een baan te vinden die hem weer achter het stuur zal zetten.
