Wie heeft design thinking uitgevonden?
De term ‘design thinking’ werd geformaliseerd door Pete Rowe in zijn gelijknamige boek in 1987, en het concept was een echt succes bij bedrijven uit de jaren 2000. Maar het was in de jaren 1950 dat deze modus geboren werd. de aankomst in de Verenigde Staten van de brainstormtechniek, gelanceerd door Alex Osborn, publicist. In 1972 verschijnt Ervaringen in visueel denken, door Robert H. McKim, die de basis legt voor design thinking. Toen, in de jaren tachtig, definieerde Rolf Faste, directeur van de afdeling productontwerp van Stanford, de belangrijkste fasen van ontwerpdenken.
De definitie van design thinking
Design thinking is een werkend concept waarmee je snel een product of dienst kunt maken die voldoet aan de behoefte van een gebruiker. Het gaat erom innovatie te bevorderen door ontwerpersmethoden toe te passen om efficiënter te worden (prototyping in plaats van abstract idee, klantbehoefte centraal in de reflectie). Het doet een beroep op collectieve intelligentie door alle mensen die bij een project betrokken zijn samen te laten werken. Volgens Rolf Faste, een van de grondleggers, is design thinking gebaseerd op 7 fundamentele stappen:
- Definitie: om een probleem op te lossen, moet u beginnen met het te identificeren en te definiëren welk type project of product het zou kunnen oplossen. Wat heeft de gebruiker nodig?
- Onderzoek: Deze stap bestaat uit het beantwoorden van de vraag “Wat zijn de obstakels die moeten worden overwonnen?” “. Alle teamleden worden betrokken om een globale visie op het project te hebben.
- Brainstormen: iedereen komt met ideeën. Het is een creatief moment van uitwisseling en debat dat het mogelijk maakt om oplossingen te vinden.
- Prototyping: het is tijd om een eerste versie van het product te maken, of de klant nu wel of niet bij het proces betrokken is.
- Selectie: De eerste vier stappen leiden doorgaans tot meerdere mogelijke oplossingen. Ze zijn niet allemaal levensvatbaar, u moet degene kiezen die winstgevend en haalbaar zijn en die het beste voldoen aan de behoeften van de eindgebruiker.
- Implementatie: er wordt een productroadmap gedefinieerd en binnen het team worden verantwoordelijkheden verdeeld om de middelen te inventariseren die nodig zijn voor de implementatie. Ook hier werken alle afdelingen samen.
- Leren: tot slot, om erachter te komen of het product of de dienst aan de verwachtingen van de klant voldoet, moet je de klant raadplegen, naar hun feedback luisteren om erachter te komen wat er kan worden verbeterd.
Veel samenwerkingstools vergemakkelijken de uitwisseling tussen teamleden: Jira, Slack, Kanban, enz. Andere tools helpen de werkefficiëntie te verhogen.
De gebruiker centraal in de design thinking-benadering
Bij de design thinking-aanpak staat de gebruiker centraal. Het idee is om jezelf heel vroeg in het project in de plaats van de gebruiker te plaatsen om een diep begrip te krijgen van hun verwachtingen, hun moeilijkheden, maar ook de emoties die het eindproduct hen zou kunnen geven. Op dit punt staat design thinking tegenover MVP, dat zal toelaten om zo snel mogelijk informatie te verzamelen die voortkomt uit het gebruik van het product door de gebruiker met als doel zo veel mogelijk bij te sturen of zelfs zo snel mogelijk te draaien. De design thinking-benadering, hoewel langer, zal tastbare elementen opleveren om een ervaring en een visie te creëren om tot een innovatief product te komen.
Waarom de Design Thinking methode gebruiken?
Dit is een veelbelovend model voor het bedrijf, dankzij de drie hoofdprincipes:
- Wenselijkheid: er is vraag en gegarandeerde afzetmogelijkheden voor het product op de markt.
- Haalbaarheid: de projecten zijn haalbaar.
- Economische levensvatbaarheid: ze zijn winstgevend.
Design thinking bevordert de creativiteit en maakt het mogelijk om met innovatieve oplossingen te komen om aan de behoeften van gebruikers op alle gebieden te voldoen.