Het Ministerie van Arbeid, onder leiding van Yolanda Díaz, heeft voldaan aan een van de maatregelen waar de werknemers het meest naar uitkijken: de oproep “universalisering” van borstvoedingsverlof. Het werd beloofd in het regeerakkoord en werd uiteindelijk goedgekeurd in Koninklijk Wetsbesluit 2/2024 van 21 mei, dat artikel 37.4 van het Arbeidersstatuut wijzigt.
Waaruit bestaat deze universalisering en waarom is het een verbetering voor de werknemers? Borstvoedingsverlof kan op verschillende manieren worden genoten tot het kind negen maanden oud is: één uur per dag (dit mag niet samenvallen met het begin en het einde van de dag), dat gedurende de dag in twee afzonderlijke delen van een half uur kan worden verdeeld; het verkorten van de dag met een half uur aan het begin of einde ervan; of het opsommen in volledige dagen (waardoor u vrije dagen kunt opbouwen).
Wat er tot nu toe is gebeurd, is dat Deze laatste optie, namelijk om het voor hele dagen te verzamelen, was niet voor iedereen beschikbaar.. Om van dit soort genot te kunnen genieten, moest dit vastgelegd worden in de collectieve overeenkomst of overeengekomen worden tussen de werknemer en het bedrijf. Daarom hadden niet alle werknemers het recht om er hele dagen van te genieten. Dit is echter veranderd, en Nu is het Arbeidersstatuut aangepast, zodat iedereen op deze manier van de vergunning kan genieten.
Wijziging in het Arbeidersstatuut
Zoals vermeld in het Koninklijk Besluit, dat kan worden geraadpleegd in dit Staatsblad (BOE), is deze wijziging van de borstvoedingsvergunning tot stand gekomen met als doel “het verbeteren van de voorwaarden voor de uitoefening van het recht”: “momenteel is het recht om afwezig is afhankelijk van de bepalingen van de cao of de met de onderneming gesloten overeenkomst. De wijziging van artikel 37.4 van de geconsolideerde tekst van het Arbeidersstatuut elimineert deze beperkingen, waardoor alle mogelijkheden tot genot, inclusief de accumulatie van betaalde afwezigheidsuren, worden omgezet in een recht van alle werknemers.
Op deze manier gaf het werk aan, het wordt gegeven naleving van “de vereiste van betaald ouderschapsverlofzoals blijkt uit artikel 8.3 in relatie tot artikel 20.2 van Richtlijn (EU) 2019/1158 van het Europees Parlement en de Raad, van 20 juni 2019.”
Wie kan dit cumulatief verlof aanvragen?
Borstvoedingsverlof wel betaald (er gaat geen salaris verloren) en Het kan worden aangevraagd voor geboorte, adoptie of voogdij met het oog op adoptie of pleegzorg voor een minderjarige, totdat het kind 9 maanden oud is. Als beide ouders, adoptanten, voogden of pleegouders dit recht echter voor dezelfde duur en hetzelfde regime uitoefenen, kan het worden verlengd totdat het kind twaalf maanden heeft bereikt, hoewel het salaris vanaf de negende maand proportioneel wordt verlaagd.
Dat gezegd hebbende, staat deze wijziging van het statuut, zoals uitgelegd, alle werknemers toe om de dagen voor volledige dagen op te bouwen, ook al is dit niet als zodanig in de overeenkomst opgenomen. Dit zijn dus alle mogelijke opties:
- Neem een heel uur per dag of verdeel het in twee halve uren (ze kunnen niet samenvallen met het begin en het einde van de dag).
- Verminder een half uur van de werkdag, aan het begin of aan het einde.
- Bouw de vergunning op voor hele dagen (vrije dagen). Het aantal vakantiedagen dat kan worden opgebouwd, is afhankelijk van het aantal kinderen (bij meerlinggeboorte, adoptie of pleegzorg wordt het verlof proportioneel verhoogd), onze werkuren of de datum van oprichting na zwangerschaps- of vaderschapsverlof.
Er moet aan worden herinnerd dat dit verlof een individueel recht van de werknemers is en dus niet kan worden overgedragen aan de andere ouder, adoptant, voogd of pleegkind. Bovendien bepaalt de wet dat, Indien twee personen van dezelfde onderneming dit recht voor hetzelfde onderwerp (hetzelfde kind) aanvragen, kan hun gelijktijdig genot beperkt zijn. indien zij gegronde en objectieve redenen aandragen voor het functioneren van de onderneming, die schriftelijk moeten worden vastgelegd. Toch verplicht het het bedrijf om “een alternatief plan aan te bieden dat het genot van beide werknemers garandeert en dat de uitoefening van verzoeningsrechten mogelijk maakt.”
