De pandemie introduceerde een tot nu toe onbekende vorm van werk voor de meerderheid van de Spaanse werknemers: de telewerken. Zozeer zelfs dat het pas in de Wet op het werk op afstand 10/2021 in onze regelgeving werd geregeld, hoewel dit geen einde heeft gemaakt aan de twijfels van alle werknemers. De meest voorkomende zijn ongeveer onkostendekkingzoals de Workers’ Union Union (USO) onlangs in herinnering bracht.
In feite herhaalt de vakbond een interessant paradigma: hoewel het aantal mensen dat telewerkt in het derde kwartaal van 2023 is afgenomen, is er volgens de laatste gegevens van de Active Population Survey een toename van de claims van werknemers, die van mening zijn dat ze nemen financiële kosten op zich, een gevolg van telewerken, die daar niet mee overeenkomen.
Dit zijn claims die, omdat het bedrijf en de werknemer er niet in slagen tot overeenstemming te komen, voor de rechtbank belanden en daarom in verschillende uitspraken zijn opgelost. Het voorgaande moet echter ook als referentie worden beschouwd Wet 10/2021waardoor een minimale garanties voor externe werknemers die het bedrijf moet respecteren.
Telewerkkosten die het bedrijf moet betalen
Allereerst wordt erop gewezen dat de artikelen 11 en 12 van Wet 10/2021 bepalen dat:
- “Mensen die op afstand werken, hebben daar recht op het ter beschikking stellen en adequaat onderhouden door het bedrijf van alle middelen, uitrusting en gereedschappen die nodig zijn voor de ontwikkeling van de activiteitovereenkomstig de inventaris opgenomen in de in artikel 7 bedoelde overeenkomst en met de vastgelegde voorwaarden (waaronder verbruiksartikelen en roerende zaken), voor zover van toepassing, in de toepasselijke cao of overeenkomst.
- “Nauwkeurige aandacht zal worden gegarandeerd in geval van technische problemen, vooral in het geval van telewerken”
- “De ontwikkeling van werken op afstand moet door het bedrijf worden gedragen of gecompenseerden mag niet impliceren dat de werknemer kosten overneemt die verband houden met de uitrusting, gereedschappen en middelen die verband houden met de ontwikkeling van zijn beroepsactiviteit.
Dit is de reden waarom bedrijven dit moeten doen zorg voor het benodigde materiaal om te telewerken, zoals een computer, toetsenbord en muis, evenals het onderhoud en de reparatie ervan indien nodig. Op dezelfde manier moeten ze dat ook doen neemt de kosten voor elektriciteitsvoorziening en internet voor zijn rekening. In die zin is een uitspraak van de Hoge Raad, gedateerd 19 september dit jaar, van groot belang, waarin werd bepaald dat bedrijven de ‘verloren tijd’ als gevolg van stroom- of internetstoringen tijdens het werk niet kunnen aftrekken van de salarissen van mensen die telewerken. dag, net zoals ze het niet hoeven terug te vorderen als persoonlijke werknemers hiertoe niet verplicht zijn.
In lijn hiermee verdedigden zij dat “de arbeidsomstandigheden van personeel dat diensten verleent via telewerken niet slechter kunnen zijn dan die van persoonlijk werk.” Een andere vraag die kan rijzen is Hoe moeten bedrijven de kosten compenseren? die ze verplicht zijn te betalen, zoals in dit geval voor elektriciteit en internet. Volgens Infojobs wordt dit probleem weliswaar opgelost in collectieve overeenkomsten, maar wordt dit in de meeste gevallen niet aangepakt.
In de meeste gevallen wordt echter meestal een extra bedrag variërend van 25 tot 35 euro op de loonlijst gestort, aangezien er rekening mee moet worden gehouden dat een deel van deze leveringen ook voor persoonlijk gebruik is bestemd en het bedrijf er dus alleen voor hoeft te zorgen van het deel dat overeenkomt met de werkdag.
En hoe zit het nu bijvoorbeeld met een ergonomische stoel? De laatste uitspraak die over dit aspect is gedaan, is die van de Nationale Rechtbank van 3 oktober 2023, die bepaalt dat het ergonomische materiaal er niet in zou worden opgenomen en dat ze ‘het onderwerp zijn van individuele of collectieve onderhandelingen’.
Ze voegden er echter ook aan toe dat als de werknemer een ergonomische stoel eist, omdat het een maatregel is om beroepsrisico’s te voorkomen, hij moet bewijzen dat er een risico voor zijn gezondheid kan bestaan, wat deze stoel verplicht zou kunnen stellen. In dit geval legt USO uit dat bedrijven Zij hoeven niet verantwoordelijk te zijn voor de aanpassing van de telewerkruimte of het meubilair (alleen gereedschap).
Opschorting van plug-ins
Vanuit USO waarschuwen ze dat als de loonkosten in rekening worden gebracht salarisconcepten zoals ‘vervoerstoeslag’ of ‘voedingssupplement’ hoeft het bedrijf niet te betalen op dagen dat u telewerkt. Dit werd bepaald door twee uitspraken van het Nationale Hof (30/07/2021 en 22/09/2021), waarbij werd overwogen dat deze aanvullingen verband houden met “persoonlijke aanwezigheid”. Als u op afstand werkt, kunnen deze salarisbonussen dus verloren gaan.
