De mens is al veertien maanden op zoek naar werk nadat hij in 2024 werd ontslagen van zijn werk als directeur van een uitgeverij in North Carolina, en kwam tot een duidelijke conclusie: “Ik maak deel uit van de groep die vraagt, bidt, hoopt en pleit voor een baan”waarmee hij duidelijk maakt dat zijn zoektocht naar een baan vanwege zijn leeftijd een vrijwel onmogelijke opgave is. Gedurende deze tijd heeft hij zijn uitgaven zoveel mogelijk moeten beperken en secundaire banen als DoorDash-bezorger moeten aanvaarden om zichzelf financieel te onderhouden.
Kevin Hannegan 53 jaar oudbehoort tot de groep van de Amerikaanse generatie X die moeite heeft om werk te vinden te midden van een vertraging in de aanwerving van witte boorden. De klassieke kantoormedewerker (administratief personeel, accountants, managers…) wordt steeds minder gevraagd in het Noord-Amerikaanse land.
“Ik heb veel van de achttien jaar dat ik als directeur bij een uitgeverij heb gewerkt, ontslagen gezien. In januari 2024 kreeg ik eindelijk het telefoontje: deze keer waren honderden van ons ontslagen, waaronder ik”, klaagt Kevin in een interview voor Zakelijke insider.
Hoewel zijn baan pas in april afliep, had hij dus een paar maanden de tijd om zijn vertrek bij het bedrijf voor te bereiden, waarin hij elke dag op zijn werk bleef verschijnen. Toen zijn laatste dag aanbrak, was het natuurlijk surrealistisch. Na 15 jaar werken stond ik ineens op straat.
Hij ging op zoek naar werk zonder een werkloosheidsuitkering aan te vragen. “Ik dacht: 'Ik heb ervaring, kennis en overdraagbare vaardigheden; iemand zal mij wel willen inhuren'”, herinnert hij zich. Maar hij ontdekte al snel dat ‘de werkelijkheid veel moeilijker was dan ik ooit had gedacht.’
Sindsdien heeft hij op honderden banen gesolliciteerd.
Aanvankelijk concentreerde hij zich op de onderwijs- en informatiesector, maar in de loop van de tijd breidde hij zijn zoektocht uit naar operationele, marketing- en inkoopfuncties. “Ik heb met drie arbeidsadviseurs samengewerkt en heb elk netwerk benut dat ik maar kan bedenken”, zegt hij, “maar ik heb nog steeds moeite om een baan te vinden.”.
Terwijl hij probeert het hoofd boven water te houden, heeft hij zijn toevlucht genomen tot bezuinigingen, klusjes doen en af en toe opdrachten aannemen. “Elke maand moet ik bedenken hoe ik alles ga dekken.”
Bezuinigen om te overleven
“Als je voor de eerste keer wordt ontslagen, zeggen mensen tegen je: ‘Ga op vakantie, ga kamperen’”, zegt hij wrang. 'Ik wil mijn geld niet aan dat soort dingen uitgeven. Ik moet een baan zoeken.'
Hij kreeg een ontslagvergoeding van een paar maanden en, zoals hij zegt: “Ik heb het de afgelopen jaren financieel goed gedaan.” Maar hij weet dat zijn spaargeld niet oneindig is. “Ik ben bang dat mijn COBRA-zorgverzekering eind dit jaar eindigt”, bekent ze.
Om te redden heeft zijn gezin van vier zoveel mogelijk bezuinigd. “We hebben Netflix en Apple TV opgezegd… we zijn zelfs gestopt met het geven van cadeaus voor jubilea of verjaardagen.” Ook zijn koopgedrag heeft hij veranderd: “Ik koop merkloze chips en private label-producten.” Bovendien slaagt hij erin de auto zelf te onderhouden. “Ik heb bij de ene auto de remblokken vervangen en bij de andere de thermostaat. Een beetje YouTube heeft ons honderden dollars bespaard.”
Op zoek naar extra inkomen
Om wat geld te verdienen helpt hij een vriend met zijn bedrijf: “Ik stuur ze marketing-e-mails en ontvang een kleine commissie op elke verkoop. Het is niet veel, maar het komt allemaal op.” Ook rijdt hij enkele middagen voor DoorDash. “Ik probeer tussen de 20 en 25 dollar per uur te verdienen, al zijn er nachten dat ik het niet haal en ik op 15 blijf.”
Daarnaast neemt hij af en toe baantjes aan: “Ik heb terrassen gerepareerd, plafondventilatoren vervangen, geholpen met verhuizen, tuinieren gedaan… Ik heb zelfs een vriend geholpen met het bouwen van sauna’s voor zijn bedrijf.” Hoewel hij het soms gratis doet, zegt hij dat zijn vrienden hem vaak willen betalen: “Ze weten dat ik probeer het hoofd boven water te houden.”
Onlangs kreeg hij een parttime baan bij het Lenovo Center in Raleigh. “Ik werk in het ploegenteam en repareer het stadion tussen de evenementen door. Het is totaal anders dan wat ik eerder heb gedaan, maar het zou een goede verandering kunnen zijn.” Toch geeft hij toe: ‘Ik verdien niets dat in de buurt komt van het zescijferige salaris dat ik bij mijn laatste baan had, maar ik doe wat ik kan om te overleven.’
Jobcoaches en veel netwerken
Hij heeft met verschillende arbeidsadviseurs samengewerkt. “Een daarvan was via de outplacementdienst van mijn bedrijf; zij beoordeelden mijn cv en adviseerden mij trefwoorden uit de functiebeschrijving in de sollicitatiebrief op te nemen.” Hij ontmoette de anderen in een loopbaanadviesbediening in zijn kerk.
“Elke adviseur vertelt je iets anders”, zegt hij. “Sommigen zeggen dat je de jaren die je hebt gewerkt moet invoeren, anderen moeten ze verwijderen. Sommigen zeggen dat het cv één pagina moet hebben, anderen dat twee prima is.” Hij besteedt ook een deel van zijn tijd aan vrijwilligerswerk bij Habitat for Humanity en Special Olympics. “Vrijwilligerswerk heeft mij geholpen contacten te leggen en nieuwe ideeën op te doen.”
Hij heeft ontdekt dat ‘persoonlijke ontmoetingen op carrièrebeurzen of netwerkevenementen een verschil maken.’ Hij voegt eraan toe: “Mensen vragen naar hun werk, in plaats van alleen maar over jezelf te praten, kan een diepere verbinding creëren.” Toch erkent hij dat “geen van deze strategieën mij tot nu toe naar het doel heeft gebracht.”
“Ik ben meer dan mijn CV”
Hij vermoedt dat recruiters hem soms uitsluiten vanwege zijn leeftijd. “Ze denken: ‘Hij is ouder, hij heeft geen technische vaardigheden, hij wil een hoog salaris, hij gaat binnenkort met pensioen.’” Maar hij is duidelijk: “Ik ben mijn bedrijf achttien jaar trouw gebleven. Ik ben niet op zoek naar promotie, ik wil gewoon werken. Ik zou zelfs langer kunnen blijven dan sommige jonge mensen.”
Wat ik op papier ben, vertelt niet het hele verhaal. Jaren geleden kon je je cv bij een kantoor afgeven en daar een gesprek voeren. Tegenwoordig lijkt het curriculum alles te zijn”zegt teleurgesteld over de huidige manier van aannemen.
Hieraan voegt hij toe dat “als je niet de juiste trefwoorden vindt, sollicitantenvolgsystemen met kunstmatige intelligentie je kunnen filteren” voordat ze je persoonlijk leren kennen, wat teleurstellend is.
Eerder met pensioen dan verwacht
Hij erkent dat “het wervingsproces hervormingen nodig heeft.” En hoewel hij pensioen altijd als iets verafs zag, overweegt hij nu een meer geleidelijke transitie. “Misschien kan ik me beetje bij beetje aanpassen en klusjes doen.”
“Velen van ons zijn hier en vragen, bidden, wachten en smeken om een baan”, zegt hij over zijn zoektocht naar een baan.
“Ik ben helemaal niet klaar om met pensioen te gaan”, zegt hij. “Ik blijf solliciteren op functies die ik interessant vind of die bij mijn vaardigheden passen.” Na zoveel moeite is hij gaan accepteren dat ‘parttimebanen misschien wel de beste optie voor mij zijn.’
