13% van de zieke werknemers wordt op het werk gediscrimineerd vanwege hun gezondheidstoestand
Diabetes, kanker, hepatitis, HIV… deze chronische ziekten staan niet tussen haakjes in de tijd. Ze duren en hebben invloed op alle aspecten van het leven van de patiënt, zowel persoonlijk als professioneel.
Volgens het onderzoek “Het combineren van chronische ziekten en werk: een gelijkheidsprobleem” dat gezamenlijk werd uitgevoerd door de Defender of Rights en de ILO1 op de 6 mensen (13%) met een chronische ziekte geeft aan te maken te hebben gehad met discriminatie of discriminerende intimidatie op het werk vanwege hun gezondheidstoestand.
Onder hen zijn mensen met een zichtbare chronische ziekte drie keer meer blootgesteld aan dit risico. En dan vooral in het dagelijkse werk en bij terugkeer uit ziekteverlof.
“ Deze situaties leiden soms ook tot ontslagen : een derde van de mensen met kanker verliest zijn baan binnen twee jaar nadat de ziekte is vastgesteld”, benadrukken de auteurs van het onderzoek. Hoewel deze discriminatie in verband met de gezondheidsstatus in verschillende professionele contexten voorkomt, komt deze vooral tot uiting in het dagelijkse werk en bij terugkeer uit ziekteverlof.
De voortdurend toenemende chronische ziekten zullen naar verwachting in 2025 25% van de beroepsbevolking treffen, vergeleken met 15% in 2019 (bron: Nationaal Agentschap voor de Verbetering van de Arbeidsomstandigheden – Anact)
Zieke werknemers worden uit het bedrijf verwijderd
Officieel zal geen enkele werkgever u vertellen dat zij hun zieke werknemers discrimineren omdat dit verwerpelijk is. Maar in werkelijkheid is het dagelijks leven van werknemers met chronische ziekten niet rooskleurig. Zelfs als de inclusieve wens van het bedrijf inderdaad effectief is, wordt het dagelijks moeilijk, vooral bij lokale managers. In het rapport van dit onderzoek zijn de getuigenissen van medewerkers opbouwend:
Na een lang verlof (ernstige ziekte) zei mijn leidinggevende tegen mij dat ik een salarisverhoging “niet verdiende”.
Anoniem. Uittreksel uit het onderzoeksrapport Defender of Rights / ILO 2023
Tijdens een sollicitatiegesprek voor een andere functie bij mijn bedrijf zei een van de aanwezigen tegen mij: ‘Je bent een paar jaar geleden langdurig afwezig geweest vanwege ziekte. Hoe weten we zeker dat dit niet het geval is? weer gebeuren?
Anoniem. Uittreksel uit het onderzoeksrapport Defender of Rights / ILO 2023
Uit angst voor oordeel en represailles van collega’s of hun werkgever, maar ook om te voorkomen dat ze te veel dagen salaris verliezen of zelfs uit beroepsgeweten, kiest 45% van de zieke werknemers ervoor om soms of vaak te werken, tegen het advies van hun werkgever in. beoefenaar. Waardoor hun fysieke maar ook psychologische gezondheid verslechtert. Een dubbele straf voor ruim 73% van de chronisch gediscrimineerde patiënten die toegeven een periode te hebben doorgemaakt waarin hun geestelijke gezondheid is verslechterd (verdriet, vermoeidheid, depressie).
Ik heb anxiolytica gebruikt. Ik ben flink aangekomen en de HR-manager vertelt me dat dat te maken heeft met mijn extra dag telewerken! Ik kwam nog steeds 10 kilo aan, en mijn dokter vertelde me: nee, het is een permanente angst, mezelf voortdurend moeten uitleggen, mezelf moeten rechtvaardigen, uitdagen
Anoniem. Uittreksel uit het onderzoeksrapport Defender of Rights / ILO 2023
Zieke medewerkers weerbaar door omstandigheden
“Naast discriminatie en de gevolgen daarvan voor de werkgelegenheid tonen onderzoeken over dit onderwerp aan dat de beproeving van een chronische ziekte de ontwikkeling of consolidatie van nieuwe vaardigheden mogelijk kan maken (autonomie, bevestiging van de eigen verlangens en weerstand tegen de verwachtingen van anderen, wijziging van de relatie met zichzelf). , met je gezondheid, de ontwikkeling van een nieuw professioneel project, enz.) en de kans krijgen om een nieuwe relatie met werk uit te vinden”, benadrukken de auteurs van het onderzoek. Een veerkracht die zieke medewerkers alleen aan zichzelf te danken hebben!
Chronische ziekten leiden tot gedachten, gedragsveranderingen en een heel andere kijk op de wereld. (…) Ik heb twee cursussen gevolgd, een Master 2 en een DU na de tweede kanker. Ik wilde mijn vaardigheden echt zoveel mogelijk ontwikkelen, maar dan ten behoeve van patiënten en mensen met een beperking. Mensen begrepen niet waarom ik van manager naar medisch sociaal ging, ik verdeelde mijn salaris in tweeën, wij begrepen het niet.
Anoniem. Uittreksel uit het onderzoeksrapport Defender of Rights / ILO 2023
Het had gevolgen op psychologisch vlak, omdat ik de indruk had dat ik niet langer een belangrijke plaats in een structuur had en dat de ziekte mijn vaardigheden teniet had gedaan. Ik was dus niets meer waard, ik was waardeloos. Ik moest werken aan mijn vaardigheden, wat ik zocht in de wereld en wat ik wilde doen. Het leidde tot (…) een verlangen om te vechten.
Anoniem. Uittreksel uit het onderzoeksrapport Defender of Rights / ILO 2023
Hoe kunnen we deze discriminatie van chronisch zieke mensen voorkomen?
De omvang en de diepte van de discriminatie zijn zodanig dat we ons afvragen hoe we een dergelijk probleem kunnen bestrijden. De Defender of Rights geeft niet op en beveelt de overheden aan dringend actie te ondernemen, met name:
- werkgevers aanmoedigen om regelmatig interne bewustmakings- en opleidingscampagnes te voeren: “In het licht van de resultaten van het onderzoek vormen informatie, bewustwording en training van lokale managers en collega’s essentiële hefbomen om een niet-discriminerende werkomgeving te garanderen die rekening houdt met de moeilijkheden van zieke mensen en die actief strijdt tegen vooroordelen en stigma’s die verband houden met de ziekte”, verzekeren de auteurs van de studie.
- van versterking van de wettelijke bepalingen in de strijd tegen discriminatie op basis van gezondheid of handicap. Het stelt met name voor om de definitie van discriminatie op grond van een handicap te wijzigen en de verplichting van “redelijke aanpassingen” in alle betrokken sectoren op te nemen.
Deze preventieve maatregelen zijn erop gericht zoveel mogelijk mensen op de arbeidsmarkt te houden, een doelstelling die a priori aansluit bij de door de overheid gewenste prioriteiten van volledige werkgelegenheid.
