een man Hij werkte als manager bij Microsoft en werd na twintig jaar ontslagen werken voor de technologiegigant in drie verschillende fasen. Dit baanverlies heeft zijn pensioenplannen veranderd en hij wil niet meer voor grote technologiebedrijven werken, maar wegblijven uit die wereld.
Joe vriend, 62 jaar oudwerd in mei ontslagen uit zijn managerpositie, na meer dan twintig jaar in verschillende fasen voor Microsoft te hebben gewerkt. Hij denkt nog steeds na over wat hij gaat doen nadat hij zijn baan is kwijtgeraakt, maar hij weet één ding zeker: Zijn tijd bij Big Tech is voorbij..
Ongeveer zes maanden eerder hoorde Friend, directeur productmanagement en hoofd van een team van negen, geruchten over een interne herstructurering die gevolgen zou kunnen hebben voor het senior management van het bedrijf. Toch geloofde hij niet dat zijn eigen positie in gevaar was.
Hij had echter ongelijk. In mei ontdekte hij dat hij en veertien andere leden van zijn groep (waaronder vier managers) waren ontslagen.
“Ik was helemaal niet verrast door de ontslagen. Ik was verrast dat ik erbij betrokken raakte,”
zei de 62-jarige inwoner van de staat Washington.
Het ontslag was voor deze man sindsdien erg frustrerend zijn pensioenplan volledig verstoord. Zijn idee was om in ieder geval tot de leeftijd van 65 jaar bij Microsoft te blijven, een leeftijd waarna het bedrijfsbeleid toestaat dat de meeste aandelen rechten blijven genereren, zelfs nadat ze de functie hebben verlaten. Toen hij die mijlpaal eenmaal had bereikt, was hij van plan met pensioen te gaan of een nieuwe richting in te slaan. Maar dat plan verdween plotseling.
“Mijn plan was om te beslissen wat ik de komende drie jaar wilde doen”gezegd. “En plotseling word ik geconfronteerd met het dilemma om nu een beslissing te nemen.”
Friend is een van de duizenden Microsoft-werknemers die het afgelopen jaar hun baan hebben verloren. Nadat het bedrijf in mei ongeveer 6.000 banen schrapte, ontsloeg het bedrijf in juli nog eens 9.000 werknemers. Een woordvoerder legde het uit Zakelijke insider dat het doel was om hiërarchische niveaus te verlagen en processen te optimaliseren.
Bedrijven als Google, Intel en Amazon hebben ook soortgelijke maatregelen aangekondigd om het aantal managers terug te dringen, binnen een bredere trend die bekend staat als de ‘Great Flattening’. Hoewel het totale aantal ontslagen naar historische maatstaven laag blijft, zijn werknemers in de technologiesector bijzonder zwaar getroffen, en heeft de vertraging in de administratieve aanwerving het moeilijk gemaakt om nieuwe banen te vinden.
In deze context deelde Friend wat hij hoopt te vinden in de volgende fase van zijn professionele leven.
Een laatste afscheid van Microsoft
Vriend had Microsoft al twee keer eerder verlatenal was dit de eerste keer dat zijn vertrek niet vrijwillig was.
Hij kwam in 1994 bij het bedrijf werken als programmamanager voor Microsoft Word. In 1997 verhuisde hij met zijn gezin naar Indonesië, waar hij ruim zes jaar werkte bij een internationale NGO. Die beslissing, zei hij, werd ingegeven door zijn verlangen om in het buitenland te wonen en zich aan doelgericht werk te wijden.
Toen hij in 2003 terugkeerde naar de Verenigde Staten, overwoog hij om door te gaan in de non-profitsector, maar kwam tot de conclusie dat dit economisch geen haalbare optie was in het land, dus keerde hij terug naar de technologiesector en keerde terug naar Microsoft.
In de komende 14 jaar zal Vriend bleef in het bedrijf. Echter, Begin 2017 begon hij zich uitgeput te voelen en besloot nieuwe horizonten te zoeken. Hij deed sollicitatiegesprekken bij verschillende grote bedrijven, al besefte hij al snel dat geen van deze paste bij wat hij zocht.
“Ik besefte eindelijk dat ik niet bij een ander groot bedrijf wilde werken”, zei hij.
Vervolgens aanvaardde hij een functie bij Stack Overflow, een platform voor ontwikkelaars, waardoor hij de verandering kon ervaren die hij nodig had. Maar enige tijd later nam Microsoft opnieuw contact met hem op.
Een oud-collega nodigde hem uit om zich bij zijn team aan te sluiten. Hoewel hij aanvankelijk aarzelde, stemde hij ermee in om naar het voorstel te luisteren en zag hij de recente interne herstructurering van zijn voormalige gebied als een teken van positieve transformatie.
“Ik was erg onder de indruk van wat ik zag als een belangrijke culturele verandering in het bedrijf en stemde ermee in terug te keren”, herinnert hij zich.
Vriend keerde in 2018 terug naar Microsoft en bleef daar tot mei 2025toen hij op de ontslaglijst werd opgenomen.
Het doel heeft voorrang op de winst
Na zijn vertrek bleef Friend zijn salaris ontvangen tot half juli. Op dat moment kreeg hij een aanzienlijke ontslagvergoeding, bijna gelijk aan wat hij zou hebben verdiend als hij de rest van het jaar in dienst was gebleven. Hij erkende dat zijn goede economische situatie hem de tijd gaf om na te denken.
“Ik heb het gevoel dat het verraad is en dat het mij financieel raakt, maar het zal mij geen pijn doen”, zei hij over het ontslag.
In plaats van zich overhaast in een nieuwe functie te begeven, overlegde hij met een financieel adviseur om de mogelijkheid van vervroegde pensionering te beoordelen. Hoewel hij verschillende vacatures heeft ontvangen, heeft geen enkele zijn interesse gewekt.
Op dit moment, Hij beschouwt zichzelf als “semi-gepensioneerd”. De afgelopen maanden heeft hij zich toegelegd op het ondersteunen van een jonge ondernemer bij de ontwikkeling van zijn kleine onderneming.
‘Het gaat niet om geld verdienen’, zei hij. “Het gaat erom iemand te steunen die zijn leven wil transformeren.”
Vriend zegt dat hij zichzelf financieel zou kunnen onderhouden als hij zou besluiten volledig met pensioen te gaan, maar hij is er nog niet klaar voor om zijn werk volledig op te geven.
Waar hij wel van overtuigd is, is dat hij niet terugkeert naar Microsoft. Hij is van mening dat het bedrijf voorheen een stilzwijgend ‘pact’ met zijn medewerkers onderhield: goede prestaties in ruil voor stabiliteit en een goede beloning. Tegenwoordig, zegt hij, gelooft hij niet meer dat dat nog steeds geldt.
Zorgen die zich volgens hem uitstrekken tot de hele technologiesector. Daarom bevestigt hij dat hij heel voorzichtig zal zijn bij het kiezen van zijn volgende baan.
“Ik denk dat ik liever €50.000 per jaar verdien met iets waar ik een passie voor heb”, zei hij. “Dat betekent niet dat ik niet meer aan de slag ga, maar het zal zeker niet bij een groot technologiebedrijf zijn.”
