Steeds meer jongeren maken daarbij gebruik van netwerken vertel wat velen zwijgen: de misbruiken vermomd als ‘werkgunsten’. Verhalen over tijdelijke contracten, bazen die buiten kantooruren op WhatsApp schrijven en werknemers die uit angst hun baan te verliezen op elk moment beschikbaar komen. In een tijd waarin de mobiele telefoon nooit stilstaat, is de grens tussen privéleven en werk vrijwel onzichtbaar geworden.
Van al deze verhalen is er één die er vooral uitspringt: die van Unay Ferrereen jongeman die openlijk heeft verteld jouw ervaring in een kledingwinkel tijdens de zomer. Hij kwam binnen met enthousiasme en een tijdelijk contract, in de veronderstelling dat ze er, met een beetje geluk, een permanent contract van zouden maken. Maar wat ze aantrof was heel anders: berichtjes van haar baas op onmogelijke uren, verzoeken om diensten buiten haar rooster, en verwijten als ze besloot niet te reageren.
“Hoe kun je zo weinig schaamte hebben?”
“Ik kwam bijvoorbeeld om vijf uur 's middags binnen, want als ik de avond ervoor iets ging drinken, buiten ging eten… dan faalde het nooit dat ze mij zouden schrijven: 'Kun je morgen om 7 uur binnenkomen, liefje?'” En hij voegt er sarcastisch aan toe: “Eens kijken, hoe moet ik het je uitleggen? Dat de blouses om 7 uur 's ochtends geen last willen hebben…'
In eerste instantie accepteerde hij het. Omdat “het er goed uitziet”, aangezien hij permanent gemaakt wilde worden. Maar op een dag zei hij genoeg. Hij was aan het eten, zijn mobiele telefoon “ging” en hij dacht: “Je kunt me niet schrijven buiten mijn werkuren. Ik bedoel, oké, laat me je af en toe een plezier doen, maar dit kun je niet doen.”
Die dag, toen hij ‘een dansje wilde doen’, Hij besloot pas de ochtend te reageren en deed alsof hij sliep.. De volgende dag trok de baas haar aandacht: 'Waarom heb je mijn bericht niet beantwoord? Ik mis iemand in het team.' En daar voelde hij zich volgens hem gestraft omdat hij had besloten niet op zijn bericht te reageren. ‘Klinkt als jouw probleem, niet het mijne,’ dacht Unay.
‘De volgende keer dat ik je schrijf, hoop ik dat je me antwoordt… want kijk, je hebt mijn sjabloon saai achtergelaten,’ gaf hij hem de schuld. Hij reageerde mentaal: “Liefje, lamme, ik kom om 7 uur 's ochtends naar mijn werk als het niet mijn beurt is.” En hij concludeert: “Hoe kun je zo weinig schaamte hebben?”
Het recht op digitale ontkoppeling wordt geschonden
Het verhaal is viraal gegaan omdat veel werknemers zichzelf weerspiegeld hebben gezien. Het maakt niet uit of je in een winkel, op kantoor of vanuit huis werkt: het patroon herhaalt zich. De boodschap 'Ik weet dat je niet op schema ligt, maar…' klinkt voor sommigen maar al te bekend in de oren. En wat begint als een gunst of een gebaar van toewijding, wordt uiteindelijk een 24/7 beschikbaarheid die niemand in zijn contract heeft ondertekend.
De zaak Unay benadrukt een sleutelprobleem: de zogenaamde recht op digitale ontkoppeling. In Spanje staat dit recht in artikel 20 bis van het werknemersstatuut, in artikel 88 van de organieke wet inzake gegevensbescherming en in artikel 18.1 van wet 10/2021 over werken op afstand.
Dat staat vast allemaal arbeiderzelfs tijdelijke contracten met deeltijdcontracten, U heeft het recht om niet op de hoogte te zijn van e-mails, WhatsApp-berichten of werkgerelateerde oproepen buiten uw schema. en u kunt geen onmiddellijke reactie eisen of vergeldingsmaatregelen opleggen als u niet reageert totdat uw dag begint.
Maar de theorie staat soms ver af van de praktijk. Een recent UGT-rapport blijkt dat 30% van de werknemers in Spanje tijdens hun vakantie de verbinding niet verbreekt omdat ze werkberichten of e-mails ontvangen.
