De arbeidshervorming Hij heeft twee jaar volbracht. De regelgeving, die op 28 december 2021 werd goedgekeurd en drie maanden later (30 maart 2022) van kracht werd, werd geboren met een heel duidelijk doel: het terugdringen van de hoge tijdelijke werkgelegenheidsgraad waar Spanje systematisch onder te lijden heeft gehad. Om dit te bereiken wilden ze het aantal vaste contracten vergroten, tijdelijke contracten beperken en het gebruik van discontinue vaste contracten aanmoedigen. Maar is het met deze veranderingen mogelijk geweest om de baanonzekerheid op de arbeidsmarkt te verminderen? Is het net zo effectief geweest bij het terugdringen van het aantal uitzendkrachten?
Een studie die afgelopen december door FEDEA werd gepubliceerd, stelt dat, hoewel de hervorming zeer effectief is gebleken in het terugdringen van de “contractuele” tijdelijke werkgelegenheid, Het lijkt niet zo effectief te zijn geweest in het verminderen van baanonzekerheid of instabiliteit, of in het terugdringen van de ‘empirische’ tijdelijke werkgelegenheid.. Het is waar dat de arbeidshervormingsstrategie, gepromoot door Yolanda Díaz, contracten voor bepaalde tijd (of tijdelijke) drastisch heeft beperkt, maar zonder de flexibiliteit van gewone contracten voor onbepaalde tijd te veranderen.
Ja, het is aangemoedigd gebruik van vaste contracten voor onbepaalde tijd, maarZoals Fedea waarschuwt, vertonen deze minder stabiliteit. Hoewel ze als permanent worden bestempeld, en tot nu toe blijkt dit uit de werkloosheidsgegevens, bieden ze niet hetzelfde niveau van baanzekerheid als traditionele vaste contracten. Het enige positieve aspect van deze modaliteit is dat episoden van activiteit en inactiviteit plaatsvinden onder hetzelfde contract, waardoor een band tussen bedrijf en werknemer tot stand wordt gebracht die voorheen niet bestond.
Meer vaste contracten, maar van kortere duur
Volgens gegevens van de EPA, waaronder een CC.OO-studie, heeft de arbeidshervorming tussen 2019 en 2023 geleid tot een aanzienlijke daling van het aantal werknemers met tijdelijke contracten (-1,3 miljoen) en een sterke stijging van de vaste contracten (+2,4 miljoen), vooral van gewone aard (+2,1 miljoen). Als we deze cijfers uitsplitsen, zijn 79 op de 100 werknemers gewone vaste werknemers, 4 op de 100 vaste en discontinue werknemers, en zijn tijdelijke werknemers verantwoordelijk voor 17 op de 100.
De laatste werkloosheidsgegevens voor 2023, die overeenkomen met de maand december, lieten ook een positief effect zien: Het tijdelijke aansluitingspercentage bij de sociale zekerheid blijft na de eerste twee jaar gehandhaafd op minimaal 14%, terwijl dit vóór de hervorming rond de 30% lag. Hier valt de daling van de tijdelijke werkgelegenheid onder jongeren onder de 30 jaar op, die nog steeds 22% bedraagt, terwijl dit vóór de hervorming 53% was. Tegelijkertijd is het vermeldenswaard dat het ledenaantal de afgelopen maanden boven de 20 miljoen is gebleven, een hoog cijfer dat zou aantonen dat de bekering van permanente leden de werkgelegenheidscreatie niet vermindert.
De effectiviteit van de arbeidshervorming in de strijd tegen tijdelijke werkgelegenheid is duidelijk, zelfs tijdens de transitieperiode voorafgaand aan de volledige toepassing ervan, maar Fedea wijst ook op een sleutelfactor: hoewel het aantal vaste contracten is toegenomen, de duur hiervan is afgenomenof. Dat wil zeggen dat er meer vaste contracten worden gesloten, maar dat deze minder lang duren: “Uit het artikel blijkt enerzijds dat de omzetting van tijdelijke werknemers naar vaste werknemers is toegenomen (zowel bij het gewone contract voor onbepaalde tijd als bij het discontinue contract voor onbepaalde tijd). Maar aan de andere kant constateert het na de hervorming een toename van het sterftecijfer onder gewone vaste contracten.”
Het onderzoek wijst ook op een zeer belangrijke factor, namelijk het feit dat de Spaanse arbeidsmarkt zeer duidelijke patronen kent: mensen worden op maandag aangenomen en op vrijdag ontslagen; Het wordt alleen in het weekend verhuurd; en je huurt op de eerste dag van de maand om op de laatste dag te ontslaan. Rekening houdend met deze tijdreeksen, en die van vóór de hervorming vergelijkend met die van na de hervorming, heeft Fedea het volgende gedaan vindt geen “statistisch grote verschillen tussen hen, behalve een afname van het banenverlies aan het einde van de maand, dat is verminderd”. Het is iets dat te zien is in de volgende grafieken:
Op deze manier wordt waargenomen dat deze ‘episodische fricties’, weerspiegeld in kalendereffecten, rechtstreeks lijken te zijn overgebracht naar de nieuwe soorten contracten voor bepaalde tijd, die de volatiliteit van het creëren en vernietigen van banen zouden hebben geabsorbeerd die voorheen alleen plaatsvond concentreerde zich op tijdelijke contracten.
Omzetten van tijdelijke contracten naar vaste contracten
De toename van het aantal vaste aanwervingen heeft volgens Fedea niet geleid tot een verbetering van de werkgelegenheidsstabiliteit. Hoe is het mogelijk? Zoals blijkt uit de volgende grafieken, De combinatie van contracten voor onbepaalde tijd (gewone en discontinue vaste contracten) repliceert op vergelijkbare wijze de dagelijkse patronen van banencreatie en vernietiging van tijdelijke contracten die verboden waren door de arbeidshervorming.in lijn met de hierboven besproken ‘episodische fricties’.
Frauduleus gebruik van de proefperiode
Met betrekking tot de sterfte onder contracten voor onbepaalde tijd, aangezien de duur ervan is afgenomen, is er een heel belangrijk punt: na de arbeidshervorming Het aantal gewone vaste contracten dat tijdens de proefperiode afloopt, is toegenomen. Het is geen toeval dat bedrijven gedurende deze periode niet verplicht zijn de beëindiging van het contract te rechtvaardigen of een ontslagvergoeding te betalen.
Dit komt ook tot uiting in een rapport van de Algemene Confederatie van Arbeid (CGT), waaruit bleek dat deze ontslagen zijn gestegen van 5% (vóór de hervorming) naar tussen de 20% en 25%. Gegevens van de sociale zekerheid, geraadpleegd door ‘El País’, bevestigen dit: in de eerste tien maanden van 2023 zijn ongeveer 825.000 werknemers in deze situatie ontslagen.
Enkele gegevens die doen denken dat de proefperiode dat wel zou kunnen zijn op frauduleuze wijze gebruiken om tijdelijke contracten als vast te camouflerenJij. Dit zou vooral gebeuren in bedrijven die laagopgeleide werknemers in dienst nemen. In dit verband zou een claim kunnen worden ingediend, aangezien dit een frauduleus gebruik van het contract voor onbepaalde tijd zou zijn. En als gevolg daarvan is er in deze gevallen ook sprake van een opmerkelijke toename van het aantal claims tot nietig of onredelijk ontslag.
Beste maatregel die tot nu toe is toegepast
Ondanks de vastgestelde zwakke punten concludeert het Fedea-onderzoek dat De arbeidshervorming van 2021 is “het meest succesvolle beleid geweest in de strijd tegen het dubbele karakter van de Spaanse arbeidsmarkten trekt zelfs de aandacht van andere Europese landen die met soortgelijke uitdagingen worden geconfronteerd.”
Zoals in het begin werd uiteengezet, is de belangrijkste bevinding dat de hervorming zeer effectief is gebleken in het terugdringen van het percentage ‘contractuele’ tijdelijke werkgelegenheid, hoewel niet zo effectief in het verzachten van arbeidsinstabiliteit of het terugdringen van ‘empirische’ tijdelijke werkgelegenheid. Om dit laatste te bereiken geven de auteurs van het onderzoek aan dat er een grotere flexibiliteit had moeten zijn bij vaste contracten, inclusief gewone contracten.
In die zin voegt het rapport eraan toe dat als voorheen het aantal tijdelijke contracten functioneerde als de belangrijkste indicator om de baanonzekerheid te meten in landen met een dubbele arbeidsmarkt, we nu moeten zoeken naar andere manieren om dit aspect te meten, die verder gaan dan het soort contract, zoals de duur ervan. Het benadrukt ook dat we een paar jaar zullen moeten wachten voordat we de impact van de arbeidshervorming volledig kunnen bestuderen en kunnen zien of de getoonde trends zich bestendigen of niet.
