Project nr. 1: volledige werkgelegenheid bereiken in 2027
Dit is een van de beloften uit de laatste campagne van Emmanuel Macron: het bereiken van volledige werkgelegenheid en dus een werkloosheidspercentage van 5% in 2027. Catherine Vautrin, minister van Arbeid, Volksgezondheid en Solidariteit heeft nu de leiding. Na sinds 2017 scherp te zijn gedaald, bedraagt het werkloosheidspercentage nu 7,4% van de actieve bevolking. Er zijn dus twee punten te behalen aan het einde van de looptijd. En de meeste voorspellers rekenen dit jaar op een verdere stijging. Leidinggevenden blijven voorlopig gespaard door dit onderwerp (nou ja, niet allemaal uiteraard) aangezien Apec voor deze CSP+ een werkloosheidspercentage van 3,5% aankondigt. Maar de situatie zou kunnen veranderen gezien de daling van het aantal vacatures voor leidinggevenden die begin dit jaar werd waargenomen en gezien de lichte daling van de aanwervingsintenties.
Project nr. 2: France Travail laten werken
Sinds 1 januari 2024 bestaat Pôle emploi niet meer… Maak plaats voor France Travail. Een organisatie die nu de diensten van Pôle emploi, lokale missies en Cap emploi samenbrengt. Kortom, een centralisatie van de publieke diensten voor arbeidsvoorziening die moeten bijdragen aan het bereiken van volledige werkgelegenheid in 2027. Tot zover de theorie. Omdat de situatie ter plaatse duidelijk minder duidelijk is. Momenteel is het Thibaut Guilly, voormalig Hoge Commissaris voor Werkgelegenheid en Bedrijfsbetrokkenheid, die leiding geeft aan France Travail. Maar het bestuur moet nog worden opgebouwd. Hoe zit het met de rol van de sociale partners van de verschillende “entiteiten” van France Travail? Hoe zit het met die van Unédic, de betaler van werkloosheidsuitkeringen? Ultra-hot topics die daarom Catherine Vautrin te wachten staan. Om nog maar te zwijgen van de vragen van Pôle emploi-agenten en anderen die niet gewend zijn samen te werken. En dat is een understatement. Tot nu toe preekte iedereen voor zijn parochie.
Project nr. 3: werkgelegenheid voor senioren realiseren
Olivier Dussopt, de voorganger van Catherine Vautrin, deed het werk op het gebied van de pensioenhervorming, waarbij Frankrijk zich verzette tegen de verlenging van de premieperiode om iemands pensioen te ontvangen. Het is de taak van de nieuwe minister van Arbeid, Volksgezondheid en Solidariteit om de netelige kwestie van de seniorenwerkgelegenheid op te lossen. Bedenk dat Frankrijk een van de laagste werkgelegenheidscijfers voor senioren in Europa heeft. Momenteel zijn de sociale partners en de regering bezig met het vaststellen van een onderhandelingsschema en de onderwerpen die daarin aan de orde zullen komen. Levering kopij medio april 2024. We kunnen er zeker van zijn dat de debatten en andere uitwisselingen tegen die tijd spannend zullen zijn. (werknemers)vakbonden willen zich juist richten op de schadelijke gevolgen voor de gezondheid van werknemers met een lange loopbaan. Terwijl werkgevers graag zouden willen aandringen op het systeem van vervroegde pensionering op 59-jarige leeftijd, wat onmogelijk is geworden sinds de wettelijke pensioenleeftijd is verhoogd naar 64 jaar. De regering van haar kant heeft bij monde van haar minister van Economische Zaken verklaard voorstander te zijn van een verlaging van de lonen voor oudere werkzoekenden. Drie kamers, drie sferen. Er zal dus sport zijn en Catherine Vautrin zal optreden als scheidsrechter (officieel of niet).
Project nr. 4: beslissen over de resterende aansprakelijkheid voor CPF-begunstigden
In het geval dat de nieuwe minister van Arbeid, Volksgezondheid en Solidariteit wat vrije tijd in haar agenda heeft, is hier nog een actueel onderwerp: de rest moet worden gedragen door de begunstigden van de persoonlijke opleidingsrekening (CPF). Geconfronteerd met het Franse enthousiasme voor het CPF, maar ook met de misstanden waarop de Rekenkamer heeft gewezen, wil de regering een financiële draai geven aan dit systeem dat de toegang tot beroepsopleidingen voor werknemers democratiseert. Het idee dat in de maak is, is om de begunstigden (en dus de werknemers) een saldo van enkele tientallen euro’s te laten betalen. En dit om hen verantwoordelijk te maken! Opleidingsorganisaties zijn uiteraard tegen dit project, uit angst voor omzetdaling. Voor de vakbonden zou een dergelijke maatregel het risico inhouden dat werknemers met weinig middelen worden bestraft ten gunste van degenen die capabeler zijn op het gebied van opleiding en financiële beschikbaarheid.
Project nr. 5: hervorm (of niet) het regime van conventionele beëindigingen
Om volledige werkgelegenheid in 2027 te realiseren heeft het kabinet eind 2023 het idee geopperd om de voorwaarden voor het verlenen van een conventioneel ontslag (RC) te herzien. Dit systeem, dat sinds 2008 bestaat, maakt het mogelijk dat een werknemer en werkgever in der minne uit elkaar gaan zonder dat zij zich hoeven te rechtvaardigen (in tegenstelling tot ontslag). En de werknemer heeft recht op een werkloosheidsuitkering. Het aantal RC’s is geëxplodeerd en werknemers die via deze methode hun baan verlaten, ontvangen in 9 op de 10 gevallen een werkloosheidsuitkering. Om het bloeden te stoppen, werd de ministers gevraagd oplossingen te vinden. Bruno Le Maire bevestigde dat “diepgaande veranderingen in de gebreken van ons sociaal model” noodzakelijk zouden zijn. Olivier Dussopt, destijds minister van Arbeid, bevestigde dit werk door er een iets andere doelstelling aan te geven: “conventioneel ontslag mag geen manier worden om senioren te ontlasten nu ze met pensioen gaan. Daarom laat hij ze evalueren en de perverse effecten beperken.” Het valt nog te bezien welke invloed Vautrin op dit onderwerp zal uitoefenen
