Van de arbeidsontwikkelingen die in 2024 aan de orde zullen komen, zijn de ontslagvergoeding Het resoneert sterk. Vakbonden zoals de UGT beweren al lange tijd dat de compensatiebedragen voor onredelijk ontslag ‘schaars’ zijn, een oordeel dat ook gedeeld wordt door de Sumar-partij, voorgezeten door Yolanda Díaz, en die als minister van Arbeid zou proberen ‘afgesneden’ in 2024. Vooral gezien het feit dat de kwestie van het ontslag hangende bleef in de arbeidshervorming.
In dit opzicht is het langverwachte en belangrijke feit dat de resolutie van het Europees Comité voor Sociale Rechten van de Raad van Europa (CEDS), die zal beslissen of de compensatie voor oneerlijk ontslag die in Spanje wordt betaald “adequaat” is of niet. Momenteel is het de moeite waard eraan te denken dat het gelijk staat aan 33 dagen salaris per gewerkt jaar, wat voor UGT, zoals ze in een rapport stellen, een bedrag is dat “niemand afschrikt.”
“Wat betreft compensatie en bescherming tegen ontslag loopt Spanje achter op landen als onder meer Duitsland, Frankrijk, Italië, Nederland of Portugal. Verder de hoogte van de schadevergoeding bij onrechtmatig ontslag Ze zijn erg schaars“Voor een tijdelijk contract bedraagt de gemiddelde vergoeding 1.500 euro, voor een gedeeltelijk contract van onbepaalde duur 4.642 euro, voor een vast contract van onbepaalde duur bedraagt deze 4.493 euro en voor een contract van onbepaalde duur bedraagt de gemiddelde vergoeding 9.512 euro.”
Ratificatie van het Europees Sociaal Handvest
Wat de nieuwe coalitieregering volgens UGT moet doen, is de arbeidsovereenkomst ‘echt beschermen’ in overeenstemming met het Europees Sociaal Handvest en ‘de compensatie voor onredelijk ontslag substantieel verhogen’. Dat moet men onthouden Spanje heeft het Europees Sociaal Handvest volledig geratificeerdeen wetstekst die boven de staatsregels staat en die werknemers die zonder objectieve reden worden ontslagen, toegang zou geven tot een schadevergoeding van langer dan 33 dagen, wat het huidige maximum is.
Dat is de reden waarom er het afgelopen jaar, en er wordt verwacht dat er nog meer bij zullen komen, verschillende resoluties van de Sociale Kamer van verschillende rechtbanken zijn gezien waarin de richtlijnen van het Europees Sociaal Handvest worden gevolgd en daarom zijn deze aangeboden aanvullende compensatie aan de arbeiders.
Het advies van het Europees Comité voor Sociale Rechten van de Raad van Europa zal niet worden uitgebracht, aldus ‘Economist&Jurist’, tot eind 2024 of begin 2025, nadat de vakbonden CCOO en UGT twee claims bij haar hadden ingediend waarin werd verzocht om verhoging van de kosten van het onredelijk ontslag. Ondertussen is het debat in de publieke sfeer al aan de gang en zowel de vakbonden als Sumar praten over het instellen van een “afschrikkend” of “restauratief” ontslag.
Díaz sprak in februari vorig jaar ook over deze resolutie: “Vuren in ons land is niet duur, het is te goedkoop. Het is zo goedkoop dat het voor hen logisch is om te ontslaan met gebruikmaking van de 33-dagencompensatie. Heb mijn woord. Wij zullen gehoor geven aan wat het Europees Comité voor Sociale Rechten heeft besloten omdat het de rechtsbron in ons land is. Ik denk dat we actie moeten ondernemen.”
Bovendien nam laatstgenoemde in de regeringsovereenkomst tussen PSOE en Sumar onder hun maatregelen “het vaststellen van garanties voor werknemers tegen ontslag, het naleven van het Europees Sociaal Handvest en het versterken van de causaliteit in gevallen van beëindiging van de arbeidsrelatie.” Meer recentelijk, op 3 januari 2024, verzekerde Yolanda Díaz dat 2024 “het jaar van de sociale rechten” zal zijn, van de verkorting van de werkdag en van de wijziging van het ontslag om dit aan te passen aan de Europese normen.
Mogelijke wijzigingen in de ontslagvergoeding
Van UGT verzochten zij om de verwerkingssalarissen terug te vorderen als onderdeel van de compensatie, om de keuzevrijheid ten gunste van het slachtoffer in te passen bij een onredelijk ontslag en om de ontslagen werknemer uiteindelijk degene te laten kiezen of hij de voorkeur geeft aan herplaatsing boven zijn baan. arbeidspositie of het innen van schadevergoeding, zoals in Frankrijk gebeurt.
Ook de vakbond vindt herstel essentieel “een minimumvergoeding in alle gevallen en ongeacht anciënniteit en salaris” en 45 gewerkte dagen per jaar terugkrijgenzoals vóór 2012 van kracht was. Een en ander met de mogelijkheid dat, indien er grotere schade aan de ontslagen werknemer zou zijn toegebracht, “aanvullende schadevergoeding zou kunnen worden vastgesteld op basis van bewijs van schade en met een specifiek onderdeel om aan de afschrikwekkende functie te voldoen.”
Van hun kant zou Sumar proberen een probleem aan te pakken ‘herstelgericht’ ontslag, waarin de compensatie wordt berekend rekening houdend met de omstandigheden van de ontslagen werknemer en de geleden schade, wat in overeenstemming zou zijn met wat de vakbonden verdedigen. Op deze manier wordt bij de berekening van het te ontvangen bedrag rekening gehouden met factoren als leeftijd, opleiding of geslacht. Mensen ouder dan 60 jaar lijden bijvoorbeeld meer schade als ze worden ontslagen, omdat het voor hen veel moeilijker is om een nieuwe baan te vinden, waardoor ze een grotere vergoeding zouden ontvangen dan jongeren, die hun hele professionele carrière voor zich hebben. hen.
