Arto Minasyan gelooft dat AI het potentieel heeft om barrières te slechten en inclusiviteit te bevorderen.
In een ideale wereld zou de werkplek een open, transparante en gastvrije ruimte zijn waar mensen van alle achtergronden hun inzichten, ervaringen en carrièreambities kunnen delen. Veel organisaties koesteren inderdaad een cultuur waarin deze overtuigingen centraal staan, maar velen doen dat niet en vooroordelen op basis van sociale status, leeftijd, geslacht, religie en land van herkomst kunnen snel wortel schieten.
Accentbias, dat wil zeggen het oneerlijke oordeel van mensen op basis van de manier waarop ze spreken, is zo'n barrière die het potentieel heeft om de loopbaanvoortgang te beperken en zelfs te voorkomen dat kandidaten verder komen in belangrijke sollicitatiegesprekken. Dat is waar kunstmatige intelligentie (AI) een rol kan spelen.
Nu we een steeds meer gedigitaliseerde samenleving worden, ontdekken we dat met het slechte (en dat is er genoeg ervan), komt het goede.
Concreet is AI zo ver gevorderd dat het, ook al is het niet perfect of onfeilbaar, de werkomgeving kan verbeteren voor degenen die het gevoel hebben dat eerdere maatschappelijke inflexibiliteit hen een oneerlijk nadeel heeft bezorgd. Een voorbeeld hiervan is de technologieën en processen gericht op neurodiverse medewerkers.
En accentvooroordelen zijn zo’n gebied waarop AI noodzakelijke veranderingen kan bewerkstelligen door middel van technologische innovatie, betoogt Arto Minasyan. Volgens Minasyan, medeoprichter en president van AI-platform Krisp.ai, hebben communicatietechnologieën die de stem van een persoon verzachten, zonder de toon of betekenis te veranderen, een reëel potentieel voor moderne werknemers. Dit kan vooral het geval zijn als u een nieuwe taal leert.
“Werknemers wier accenten afwijken van de verwachte norm kunnen te maken krijgen met oneerlijke druk om zichzelf herhaaldelijk te bewijzen. In de loop van de tijd kan deze extra cognitieve en emotionele belasting het vertrouwen uithollen, de participatie beperken en barrières opwerpen voor loopbaanontwikkeling. Deze uitdagingen gaan niet over de kwaliteit van iemands werk, maar over de vooroordelen in de manier waarop hun bijdragen worden ontvangen”, zei hij.
Krisp's accentconversietechnologie “verwijdert de extra laag van mentale verwerking voor de luisteraar en stress voor de spreker, waardoor de focus op de inhoud van het gesprek kan blijven liggen in plaats van op het decoderen van de woorden”, aldus Minasyan.
“Voor iemand met een sterk accent kan dit het verschil zijn tussen passief gehoord worden en actief begrepen worden.”
Hij legde uit: “Vooroordelen zijn vooral zichtbaar in omgevingen waar veel op het spel staat, zoals verkoopgesprekken, onderhandelingen of interacties met de klantenservice, waar tijd en precisie van cruciaal belang zijn”, en technologie kan zorgen voor een grotere betrokkenheid bij snel bewegende discussies, bijdragen aan gesprekken over complexe onderwerpen en meer vertrouwen.
Hopelijk zouden degenen met een voorkeur voor sterkere accenten na verloop van tijd hun eigen valse percepties herkennen, waardoor de werkplek en de algehele cultuur zouden verbeteren door het stigma te verminderen en gelijkheid te bevorderen. Maar om dat te bewerkstelligen moeten stemversterkende technologieën, net als alle vormen van AI, zwaar worden gereguleerd en mogen ze nooit zonder onderscheid worden gebruikt of als middel om de werkplek te ‘standaardiseren’.
Er zijn mensen die redelijkerwijs waarschuwen tegen het gebruik van AI om de werkelijkheid te vergroten, en leggen uit dat er problemen kunnen ontstaan, zoals het uitwissen van identiteit en een gebrek aan diversiteit.
In wezen komt het neer op persoonlijke keuze. Het gebruik van dergelijke technologie, zowel op de lange als op de korte termijn, moet een beslissing zijn die door de gebruiker wordt genomen, voor zijn eigen persoonlijke doeleinden, en niet als onderdeel van een breder werkplekbeleid of maatschappelijke verwachtingen.
Het gaat om ondersteuning
“Een gezonde werkcultuur doet meer dan alleen mensen met verschillende achtergronden samenbrengen”, zegt Minasyan. “Het zorgt ervoor dat die verschillen worden gevierd en benut. Echte inclusiviteit betekent het creëren van een omgeving waarin individuen zich op hun gemak voelen om zich volledig uit te drukken, zonder de druk te voelen om zich te conformeren aan een enkele manier van spreken, denken of presenteren.”
En technologie kan, mits op de juiste manier en zonder vooroordelen gebruikt, die sterke cultuur versterken, niet door de verschillen uit te wissen of te maskeren, maar door teams te helpen er productief doorheen te navigeren.
“Accentconversie is een voorbeeld van hoe hulpmiddelen kunnen worden gebruikt om onnodige wrijving in gesprekken te verminderen en tegelijkertijd de individualiteit van de spreker te respecteren. De nadruk blijft liggen op wat er wordt gezegd, niet op hoe het wordt gezegd.”
Misschien wel het allerbelangrijkste is dat AI-tools, welk hulpmiddel dan ook in het algemeen, ongeacht hoe populair het is, nooit een vervanging mogen zijn voor de mens waarvoor het is ontworpen. Minasyan merkte op dat, omdat communicatie in het echte leven zoveel meer is dan de simpele overdracht van informatie, de vaardigheden waaruit een gesprek bestaat, zoals toon, empathie, timing en begrip van de context, nooit echt geautomatiseerd kunnen worden.
Stemverzachtende technologie is niet bedoeld om de rol van communicatiemethode over te nemen, voegde hij eraan toe. Het is puur een ondersteuningsmechanisme dat de weg vrijmaakt voor mensen die willen dat hun vaardigheden tot hun recht komen. “Als mensen niet langer mentale energie hoeven te besteden aan begrepen worden, kunnen ze meer investeren in goed luisteren, betere vragen stellen en bedachtzaam reageren.
“Als iemand die jarenlang in mondiale omgevingen heeft gewerkt als niet-moedertaalspreker van het Engels, weet ik hoe belangrijk het is om begrepen te worden de eerste keer dat je spreekt”, zei hij.
“Je stem, stembuiging en persoonlijkheid blijven allemaal intact. Wat verandert is het gemak waarmee je ideeën worden ontvangen. Die verschuiving voelt op dit moment misschien klein, maar na verloop van tijd kan het nieuwe mogelijkheden bieden voor samenwerking en vertrouwen op de werkplek.”
