De voorzitter van de CEOE, Antonio Garamendi, heeft de zijne herhaald verwerping van het voorstel van de regering om de werktijden te verminderen tot 37,5 uur. Bovendien heeft hij scherpe kritiek geuit op een van de maatregelen die het ministerie van Arbeid deze week heeft gepresenteerd, juist om de gunst van zakenlieden te winnen: het MKB-375-plan om kleine bedrijven te begeleiden en te adviseren.
In dit verband heeft Garamendi kritiek geuit op het voornemen dat “de SEPE lessen zou geven aan bedrijven om te zien hoe de werktijdverkorting wordt toegepast.” “Wat u moet doen (met betrekking tot SEPE) is uzelf wijden aan datgene waaraan u zich moet wijden, omdat er nog niet eens 3% van de werknemers in dit land werk heeft”verklaarde hij tijdens zijn aankomst bij een evenement van de vereniging Ajebask, in enkele decoraties die Europa Press heeft verzameld.
Zo is het ook gebleken “verbijsterd” door de mobilisaties aangekondigd door de vakbonden CCOO en UGTdie op 26 september aanstaande beginnen, hoewel ze hebben erkend dat ze het recht hebben om deze te promoten. Met betrekking tot de onderhandelingen over deze maatregel heeft hij echter verklaard dat “het grappig is” dat zij een beroep doen op de sociale dialoog, terwijl “zij al besloten hebben” over de toepassing van de arbeidstijdverkorting.
In die zin heeft hij, net als hij bij andere gelegenheden heeft gedaan, verklaard dat het in werkelijkheid een ‘monoloog’ van de regering is, of, in zijn geval, een ‘binoloog’ met de vakbonden. “De vakbonden hebben met de regering gesproken; “De regering heeft besloten en gezegd dat dit het geval is, en nu zit jij aan tafel en moet je zeggen wat ik zeg”, zei hij.
Garamendi pleit voor arbeidstijdverkorting in cao's
De vertegenwoordiger van de zakenlieden heeft verzekerd dat ““Niemand zegt dat je de werkuren niet kunt verkorten.”maar dit is iets dat “moet vloeien binnen wat de onderhandeling zelf is.” In dit verband herinnerde hij eraan dat in de Nationale Overeenkomst van overeenkomsten, die drie jaar geleden tussen vakbonden en werkgevers werd ondertekend, “er sprake was van salarisverhogingen.”
Hij maakt dit bekend omdat ‘als je uren bezuinigt en de salarissen niet verandert, je salarisverhogingen blijft doorvoeren’. Daarom heeft hij de vakbonden gewaarschuwd dat ‘het weinig zin heeft’ om een driejarige overeenkomst te ondertekenen om ‘ Het jaar daarop spreek ik met de regering die bij mij past, om de overeenkomst die ik heb te wijzigen en bovendien te zeggen: 'Je komt niet in beweging'.'
Ondanks al het bovenstaande heeft Garamendi verklaard dat de CEOE “aan de onderhandelingstafel blijft zitten” met de regering en de vakbonden, hoewel zij van mening zijn dat het gepresenteerde voorstel “niet correct is”. Hij heeft ook spijt gehad van de manier waarop de onderhandelingen worden gevoerd, waardoor ze ‘het vertrouwen hebben verloren’, wat ‘de sleutel’ is.
In dit verband heeft hij nogmaals benadrukt dat een overeenkomst niet van de ene op de andere dag kan worden gewijzigd en dat wat zij eisen is “echt terugkeren naar collectieve onderhandelingen, de sociale dialoogmaar naar die sociale dialoog waar we al veertig jaar aan werken en die vloeit.” Met betrekking tot hun aanleg wees hij erop dat ze “veel overeenkomsten” hebben ondertekend en dat “we natuurlijk zitten, natuurlijk praten, natuurlijk willen we een dialoog aangaan”, maar die dialoog “is iets anders.”
