Het Superior Court of Justice van Andalusië heeft aangegeven oneerlijk Het disciplinaire ontslag van een medewerker van Mercadona die een maand nadat het bedrijf werd ontslagen, de situatie van de werkplek had aan de kaak gesteld dat had aan zijn coördinator leed.
Zoals vermeld in oordeel 6530/2025, werkte de vrouw sinds maart 2012 voor de supermarktketen, als manager A. Op 23 januari 2024, volgens het Mercadona Anti-Mobbing Protocol, rapporteerde ze over Een situatie van intimidatie dat hij van zijn coördinator had ontvangen en hem het bedrijf heeft laten weten Als de beschuldigingen niet waar waren, kan het een zeer ernstige gebrek aanlopen en een reden zijn om ontslag te doen Volgens de collectieve overeenkomst.
De werknemer heeft onder andere de hekel gegeven dat ze gescheiden was van meer verantwoordelijkheidsfuncties, dat de coördinator door het uniform bij haar kreeg (ze vertelde haar bijvoorbeeld of “je hebt gevraagd om een meer grootte dat je worst bent” voor haar klasgenoten), die haar depositode, tot het punt van ontladen voor angst, en dat ze haar betoverde, haar werkzaamheden in de ware hield.
Na het sluiten van het intimidatieprotocol werd de werknemer ontslagen op 27 februari 2024 om disciplinaire redenen. In dit, Het bestaan van intimidatie door de werknemer was niet bewezen, maar een spanningssituatie die een paniekstoornis veroorzaakte en een tijdelijk handicapproces initiërendus zijn klacht werd niet als onwaar beschreven.
Hij beweert dat zijn ontslag en rechtvaardigheid hem ontoelaatbaar verklaart
De werknemer besloot haar ontslag te claimen, zodat ze ongeldig werd verklaard en haar claim het sociale rechtbank nummer 9 van Malaga, die het niet ontvankelijk verklaarde. Bijgevolg moest Mercadona kiezen tussen Laat het opnieuw in dezelfde positie en voorwaardenhet betalen van de salarissen stopte met ontvangen (dagelijks € 81,37), of betaal voor een vergoeding van 32.222,52 euro.
Niet in overeenstemming met dit oordeel, De keten heeft een beroep ingediend voor smeekbedehet aanvragen van de wijziging van verschillende bewezen feiten en het aan de kaak stellen van de schending van de artikelen 54, 55 en 58 van het statuut van de werknemers, van de 110 van de regelgevende wetgeving van de sociale jurisdictie en van de 33.C.1 en 33.c.16 van de collectieve overeenkomst van Mercadona, in overweging van dat Het gedrag van de werknemer was correct gekwalificeerd als een zeer ernstig misdrijf en dat de rechtbank de geleidelijke theorie ten onrechte had toegepast.
De TSJ van Andalusië bevestigt de ontoelaatbaarheid van ontslag
Het Superior Court of Justice van Andalusië verwierp het door Mercadona ingediende hoger beroep en bevestigde het oordeel. Ten eerste verwierp het de aanpassing van de bewezen feiten die door de keten werden gevraagd. Wat betreft de onjuiste toepassing van de geleidelijke theorie, begint de rechtbank uit te leggen dat het gedrag van de werknemer in de ontslagbrief werd beschreven als een zeer ernstig misdrijf volgens de artikelen 33 c) 1 en 33 c) 16 van de collectieve overeenkomst van Mercadona SA, voor “fraude, ontsloeg, misbruik van vertrouwen” en “werkplek … evenals de valse klachten van het protocol is voltooid.”
In die zin wijzen ze eerst op de leeftijd van het bedrijf, dat sinds 2012 zonder eerdere sancties werkte. Wanneer ze aan de kaak stellen, wijzen ze erop dat, hoewel het intimidatieprotocol van het bedrijf niet het bestaan van de door de doorzichtige door hem beschouwde pesterijen heeft bewezen, een “spanningssituatie” die een “paniekstoornis” en zijn situatie van lage arbeid heeft veroorzaakt.
Daarom concludeerden zij dat Het gedrag van de werknemer “kan niet worden omschreven als een valse opzegging van intimidatie, omdat deze klacht niet zou zijn gemotiveerd door kwade trouw of fraude, maar door een onvoldoende beoordeling van een interpersoonlijke relatie die op het werk ontstaat”.
Door dit toe te passen op het oordeel van Mercadona, gaven ze aan dat dit had geconcludeerd dat de feiten van de werknemer geen zeer ernstig misdrijf vormden, dat volgens dit Hof geen overtreding is van de geleidelijke theorie, maar de juiste aanvraag door een individualiserend criterium. Hierover verduidelijkte de TSJ van Andalusië dat Het instantie -oordeel verklaarde de opgelegde sanctie niet onontvankelijk, maar de typificatie van het gedrag.
Bijgevolg hebben zij vastgesteld dat het arrest in beroep ging, bij het toepassen van de geleidelijke theorie, geen artikelen 54, 55 en 58 van het statuut van de werknemers, 110 van de regelgevende wetgeving van de sociale jurisdictie en 33 c) 1 en 33c) 16 van de collectieve overeenkomst, het afwijzen van het beroep en het afwijzen van het beroep en het afwijzen van het hoger het bevestigen van de ontoeligheid van ontslag. Tegen dit arrest kan een beroep op de eenwording van de doctrine voordat het Hooggerechtshof wordt ingediend.
