De advocaat-generaal van het Hof van Justitie van de Europese Unie heeft vandaag zijn conclusies bekendgemaakt over de vraag of Spanje verplicht is interimcontracten om te zetten die al jaren tijdelijke contracten bij overheidsdiensten aaneensluiten, en concludeert dat u kunt niet zomaar een automatische conversie eisen. Nu heeft Rimvydas Norkus dat ook erkend In het Spaanse rechtssysteem “lijken er geen effectieve maatregelen te bestaan die het mogelijk maken dat misbruik naar behoren wordt bestraft”.
Dit is de belangrijkste conclusie die is getrokken naar aanleiding van de prejudiciële vraag van de Hoge Raadwaarin zij vroegen of hun jurisprudentiële doctrine, die permanente erkenning ontzegt aan uitzendkrachten die niet zijn geslaagd voor een selectieproces in overeenstemming met de beginselen van gelijkheid, verdienste, bekwaamheid en non-discriminatie, opgenomen in de artikelen 14 en 103.2 van de Spaanse grondwet en artikel 14.2 van het Verdrag betreffende de werking van de EU, in strijd is met clausule 5 van de Europese Kaderovereenkomst over werk voor bepaalde tijd.
In dit verband heeft de advocaat-generaal van het HvJ-EU erop gewezen dat de Europese wetgeving de status van niet-permanente vaste werknemers in de publieke sector niet als vaste werknemers erkent, maar Het vereist wel dat het nationale rechtssysteem van elk land in deze sector ten minste één andere effectieve maatregel bevat die het mogelijk maakt misbruik van opeenvolgende contracten voor bepaalde tijd te voorkomen en, waar passend, te bestraffen..
Laat automatische conversie over aan het Hooggerechtshof
De advocaat-generaal van het HvJ-EU, hoewel hij erop wijst dat Spanje geen effectieve maatregelen heeft om misbruik van tijdelijkheid te voorkomen, laat elke verandering met betrekking tot de automatische omzetting van tijdelijke krachten in permanente krachten aan het Hooggerechtshof overterwijl het het HvJ-EU aanbeveelt om in een toekomstige uitspraak het Hooggerechtshof eraan te herinneren deze beginselen op te nemen die zijn opgenomen in de Kaderovereenkomst die is opgenomen in de richtlijn inzake werk voor bepaalde tijd.
In zijn conclusies herinnert het Hof eraan dat het HvJ-EU herhaaldelijk heeft verklaard dat de omzetting van opeenvolgende contracten voor bepaalde tijd in een contract of arbeidsrelatie voor onbepaalde tijd “niet verplicht is voor de lidstaten”, en dat het daarom “nooit” heeft geëist of zelfs maar gesuggereerd dat de status van vast personeel of beroepsambtenaar wordt erkend voor een werknemer bij de overheid zonder dat hij eerder de selectieprocedures of vergelijkende onderzoeken heeft doorstaan. opposities of vergelijkende examens waarin de wetgeving van elk land voorziet.
Zij is echter van mening dat het nationale rechtssysteem ten minste één andere effectieve maatregel moet bevatten die het mogelijk maakt misbruik van opeenvolgende arbeidsovereenkomsten voor bepaalde tijd te voorkomen en, waar passend, te bestraffen.. “Het nemen van afschrikkende sanctiemaatregelen tegen de daders van het misbruik (punitieve aard) is niet voldoende als er geen maatregelen zijn die gericht zijn op het effectief wegnemen van de gevolgen van het genoemde misbruik voor het slachtoffer (compenserende aard), door, specifiek, volledige vergoeding van de door de werknemer geleden schade.”heeft hij verklaard.
Op soortgelijke wijze heeft de advocaat-generaal hieraan toegevoegd dat de omzetting van een arbeidsovereenkomst voor bepaalde tijd in een contract voor onbepaalde tijd “op zichzelf” geen effectieve maatregel kan zijn om de schade te vergoeden die is geleden door de werknemer die het slachtoffer is van misbruik, vooral in de ernstigste gevallen waarin “de nationale rechtbanken vaststellen dat de niet-naleving van de raamovereenkomst gedurende een lange periode heeft plaatsgevonden.”
“Deze maatregel bestaat er specifiek in om een reeks tijdelijke contracten om te zetten in één enkel contract, maar evenzeer tijdelijk, waarvan de duur ter beoordeling van de administratie staat”, verduidelijkte hij.
Grote compensatie
De advocaat-generaal heeft aangegeven dat de jurisprudentie van het Hooggerechtshof de rechten van niet-permanente werknemers in vaste dienst heeft gelijkgesteld met die van vast personeel, vooral op het gebied van beloning, professionele promotie of incentives. Hoewel “de situatie van werknemers die zich in een precaire situatie bevonden is verbeterd” door de mogelijke verschillen in behandeling tussen werknemers die identieke functies uitoefenen, te verkleinen, staat hen niet toe “te genieten van stabiliteit op de arbeidsmarkt”, wat een fundamenteel element is van de bescherming van werknemers in de Kaderovereenkomst.
In die zin is zij van mening dat een sanctiemaatregel, wil hij “doeltreffend, afschrikkend en evenredig” zijn en de volledige doeltreffendheid van de ter uitvoering van de Kaderovereenkomst aangenomen regels kan garanderen, enerzijds een systeem moet opzetten dat “volledige vergoeding mogelijk maakt van de schade die de werknemer heeft geleden als gevolg van het misbruik van opeenvolgende contracten voor bepaalde tijd.”
Daarom vragen ze date houden bij de berekening van de hoogte van de schadevergoeding rekening met de “ernst van de overtreding, inclusief de duur ervan” en, aan de andere kant, met een mechanisme om “het verantwoordelijke openbaar bestuur te bestraffen dat voldoende concreet, voorzienbaar en toepasbaar is en dat niet beperkt kan worden tot een louter abstracte of puur theoretische mogelijkheid.”.
In deze termen waarschuwt het rapport dat noch de betaling van een schadevergoeding die overeenkomt met 20 dagen per dienstjaar, met een limiet van 12 maandelijkse betalingen, noch de betaling die overeenkomt met 30 dagen per dienstjaar, met een limiet van 24 maandelijkse betalingen, ruimte biedt voor “evenredige en effectieve schadeloosstelling” in situaties van misbruik die een “bepaalde duur in jaren overschrijden, noch een adequate en volledige vergoeding van de schade die voortvloeit uit genoemde misbruiken.”
Het Hooggerechtshof moet beslissen of de toegang tot werkgelegenheidsstabiliteit het mogelijk maakt alle gevolgen van misbruik te elimineren
De advocaat-generaal van het HvJ-EU laat het aan het Hooggerechtshof over om te bepalen of de Spaanse wet daadwerkelijk effectieve, afschrikkende en proportionele maatregelen bevat om “het misbruik van opeenvolgende contracten voor bepaalde tijd effectief te bestraffen”.
In dit verband is zij van mening dat, hoewel de nieuwe wetgevende maatregelen die voorzien in een proces van stabilisatie van de werkgelegenheid bij de overheid, “het misbruik van opeenvolgende contracten voor bepaalde tijd willen voorkomen”, de loutere verplichting om selectieve processen te organiseren om de posities die voorlopig worden bezet door overheidspersoneel, met een dienstrelatie van bepaalde duur, en de specifieke termijnen voor dit doel definitief te dekken, “niet garandeert dat deze processen effectief worden georganiseerd.” Hoe dan ook, voegde hij eraan toe dat “deze selectieve processen eerder een aanvullende maatregel zijn om een bestaande situatie van misbruik te verhelpen.”
Wat betreft de toekenning door de Spaanse wetgever van een bepalende waarde aan eerdere ervaringen en de tijdsbesteding van uitzendkrachten, is de Advocaat-Generaal van mening dat deze maatregel “op zichzelf niet voldoende is” in het geval dat de niet-naleving van de Raamovereenkomst gedurende langere tijd voortduurt. Ook niet in het geval dat de getroffen werknemer niet slaagt voor het vergelijkend onderzoek of het vergelijkend examen.
Dit is, hoewel Spanje beweert dat het de misstanden al heeft gecorrigeerd door tijdelijke werknemers de mogelijkheid te geven deel te nemen aan selectieve processen (competities of competitie-competitie) om stabiliteit op het gebied van de werkgelegenheid te bewerkstelligen, en dat de Spaanse wetgever bijzondere waarde toekent aan eerdere ervaringen en de tijd die in deze processen is besteedzodat degenen die tijdelijke contracten hebben geketend meer punten of voordelen hebben in de wedstrijd, Voor de Advocaat-Generaal is dit op zichzelf niet voldoende om te kunnen oordelen dat het misbruik is verholpen.
Dat wil zeggen dat als het misbruik lange tijd heeft voortgeduurd, of als de getroffen werknemer niet in staat is te slagen voor het vergelijkend onderzoek of examen, deze maatregel de oneerlijke situatie niet volledig corrigeert. Om deze reden wordt het aan het Hooggerechtshof overgelaten om te bepalen of de toegang tot stabiliteit op de arbeidsmarkt het mogelijk maakt om alle gevolgen van het misbruik waarvan men het slachtoffer is geworden, weg te nemen.
De conclusie is niet bindend, maar wel belangrijk
De conclusies van de advocaat-generaal van het Hof van Justitie van de Europese Unie zijn niet bindend, dat wil zeggen dat er geen wettelijke verplichting bestaat om eraan te voldoen, maar zij bevorderen doorgaans de criteria van het HvJ-EU, die bindend zouden zijn.
Na de publicatie van de conclusies heeft de vakbond CSIF heeft een dringende bijeenkomst van het Ministerie van Publieke Functies geëist om hetzelfde probleem aan te pakken,,Omdat ze eens te meer de ineffectiviteit van Spanje in twijfel trekken om een einde te maken aan het misbruik van tijdelijke werkgelegenheid bij overheidsdiensten en overheidsbedrijven.''
