De bouwsector maakt een periode door ernstige crisis door gebrek aan arbeidskrachten. Daarbij komt nog de noodzaak van generatiewisseling. Jongeren vinden dit echter niet aantrekkelijk voorwaarden om in de baksteen te werken en werkgevers zijn op hun beurt van mening dat de kandidaten niet gekwalificeerd zijn.
In een hoofdzakelijk vermannelijkte en vergrijzende omgeving, waar er ook bezorgdheid bestaat over het verkleinen van de genderkloof, De oplossing zou kunnen zijn om te investeren in toekomstige generaties en meer mensen aan te nemen metselaar vrouwen.
Javi begon zijn reis in de bouw op 14-jarige leeftijd en zette de familie-erfenis voort die twee van de belangrijkste crises heeft meegemaakt, die van 1989 en die van 2008. In de podcast 'Sector oficios' heeft hij zijn persoonlijke ervaringen verteld en gewezen op de aspecten die voor hem de wereld van baksteen verhinderen vooruit te komen.
Zet in op trainen
“De situatie is moeilijk omdat er steeds minder mensen zijn”, concentreert hij zich op het eerder genoemde gebrek aan arbeidskrachten en voegt eraan toe: “Het personeelsbestand vergrijst en de gemiddelde leeftijd van een officier zal zeker 55 jaar zijn, of rond de 50.”.
De professionals die na de crisis van 2008 overeind zijn gebleven, zo verzekert hij, zijn degenen die ‘alles weten en zichzelf als levenslange metselaars beschouwen’. Anderen hadden echter minder geluk en moesten zich omscholen en op zoek gaan naar mogelijkheden in onder meer de fabriek: “Deze mensen blijven liever in die banen vanwege de zekerheid die ze bieden, aangezien ze tijdens de crisis moeilijke tijden hebben doorgemaakt, zelfs als werknemers, aangezien ze niet door het bedrijf werden betaald”, legt hij uit.
In de podcast verzekert hij dat het gebrek aan personeel ervoor zorgt dat: “de sector beperkt is en dat bedrijven niet kunnen groeien” en hij rechtvaardigt dit met de angst om mensen aan te nemen om verschillende redenen, zoals dat jongeren: “niet verantwoordelijk zijn en dat ze in hun werk niet de verwachte prestaties kunnen leveren”.
Een andere zorg die hij noemt is de tijdinvestering om iemand op te leiden: “Zodat die persoon bang wordt en binnen vijftien dagen vertrekt.” Javi heeft er veel getraind en is geobsedeerd door dit uitgangspunt, maar hij beschouwt het niet als tijdverspilling: “Velen van hen zijn inmiddels zelfs zelfstandige, ze bellen mij, stellen mij vragen en bedanken mij voor de opleiding”besluit hij.
Stemmen als die van Javi laten zien dat de toekomst van de bouw een mentaliteitsverandering met zich meebrengt, ondanks de complexiteit van het panorama. Waardeer het beroep, zet in op opleiding en open de deuren voor nieuwe generaties, om vervanging te garanderen in een beroep dat essentieel blijft voor de economie en de samenleving.
