Het Hooggerechtshof verklaard afkomstig het tuchtontslag van een medewerker van Banco Sabadell wegens ongerechtvaardigde toegang tot achterstallige dossiers van klanten en niet-klanten, naast een overdracht van provisies zonder toestemming ten gunste van een vriend. Het Hooggerechtshof oordeelde dat deze acties een schending van de contractuele goede trouw en misbruik van vertrouwen vormden, aangezien ze bewust werden uitgevoerd en niet als “louter nalatigheid” konden worden beschouwd, maar eerder als een ernstige schending van de functieverantwoordelijkheden.
De medewerker, die sinds april 2000 bij de financiële instelling werkte, was directeur KMO en verdiende een salaris van 3.671,50 euro per maand. Het was 24 augustus 2020 toen het bedrijf hem op de hoogte gebracht van zijn tuchtontslagwegens schending van de contractuele goede trouw en misbruik van vertrouwen en fraude of ontrouw bij de toevertrouwde inspanningen.
Enerzijds werd, nadat een klant had geklaagd, bewezen dat hij ten onrechte toegang had gekregen tot informatie uit externe standaardbestanden (Experian en Asnef) van verschillende eigenaren. Deze houders waren cliënten van een ander kantoor dan waar zij werkzaam zijn en waren niet eens cliënten van Banco Sabadell. Daarom vond dit overleg plaats zonder dat er sprake was van een financiële operatie ten aanzien van deze mensen.
Dit is belangrijk omdat, volgens de handleiding van de bank (ondersteund door artikel 20 van organieke wet 3/2018), Deze informatie kan alleen worden geraadpleegd voor de bedrijfsvoering of als de opdrachtgever een contract aanvraagt waarbij financiering betrokken is, of door middel van toestemming eisen waaraan niet is voldaan.. Bovendien deed de werknemer een teruggave van commissies ten bedrage van 133,80 euro ten gunste van een vriend van hem, die geen klant was van het kantoor waar hij werkte.
De werknemer eist ontslag
Omdat hij niet tevreden was met zijn ontslag, besloot de werknemer een klacht in te dienen, maar de Sociale Rechtbank nummer 1 van Sabadell wees zijn claim af en verklaarde dat het ontslag gerechtvaardigd was. Omdat hij nog steeds niet tevreden was, diende hij opnieuw een klacht in en ging hij in beroep bij het Hooggerechtshof van Catalonië. Deze rechtbank was het met hem eens en verklaarde het ontslag onredelijk.
Bijgevolg moest de bank hem onder dezelfde voorwaarden herstellen of hem een schadevergoeding van 86.908,93 euro betalen. De TSJ van Catalonië gaf aan dat, hoewel er schade was aan het bedrijf (als gevolg van de klacht van de klant en het mogelijke illegale gebruik van databases), het gedrag van de werknemer moet worden geclassificeerd als nalatigheid en niet als een schending van de contractuele goede trouw.
Deze keer was het Banco Sabadell die niet tevreden was en daarom heeft zij een beroep tot unificatie van de doctrine ingediend bij het Hooggerechtshof.
De Hoge Raad acht het ontslag terecht
Het Hooggerechtshof oordeelde in het voordeel van Banco Sabadell en bevestigde het beroep, waarbij het ontslag passend werd verklaard. Volgens het Hooggerechtshof was er sprake van een schending van de contractuele goede trouw die gerechtvaardigd was, waardoor de trouw en loyaliteit jegens het bedrijf of de plicht tot eerlijkheid werd geschonden. Een plicht die, zo benadrukten zij, Ze moeten rigoureuzer worden geanalyseerd bij degenen die posities van vertrouwen en leiderschap bekleden, zoals het geval was.
In dit verband oordeelde het Hooggerechtshof dat de handelwijze van de werkgever niet kon worden opgevat als ‘louter nalatigheid’, aangezien hij bewust handelde en toegang kreeg tot vertrouwelijke informatie uit externe delinquentiedossiers zonder enige reden die verband hield met zijn werkactiviteit, waardoor de bescherming van persoonsgegevens van de betrokkenen werd aangetast (wat klachten bij de Bank opleverde). Bovendien handelde hij buiten zijn macht door commissies terug te betalen ten gunste van vrienden die geen cliënten van zijn kantoor waren en zonder toestemming.
Op deze manier vernietigde het Hooggerechtshof de uitspraak van de TSJ van Catalonië, waarbij de toegekende schadevergoeding of de mogelijkheid tot herplaatsing nietig werd verklaard, en werd verklaard dat het tuchtrechtelijk ontslag passend was.
